Nauczyciele pytani o motywowanie uczniów przyznają, że mają z tym duży problem. Wprawdzie stosują różne strategie i metody aktywizujące, indywidualne rozmowy interwencyjne oraz statutowy katalog nagród i kar, ale zazwyczaj nie przynosi to oczekiwanych efektów. Podobny obraz wyłania się również z raportów IBP oraz licznych opracowań specjalistów: motywacja uczniów i zamiłowanie do nauki sukcesywnie spada od trzeciej do ostatniej klasy szkoły podstawowej i tendencja ta utrzymuje się aż do zakończenia obowiązkowej edukacji. Co jest tego przyczyną?
Kategoria: Artykuły
Aktywność twórcza – w zakresie sztuk muzycznych, plastycznych, językowych, matematycznych, ruchowych i wielu innych obszarów – stanowi kwintesencję posiadanych kompetencji w danej dziedzinie. Wykorzystanie wcześniej zdobytej wiedzy oraz umiejętności pozwala w procesie tworzenia na wzbogacanie i ulepszanie tego, co już poznane i zrozumiane.
Współczesny świat wymusza na nas wprowadzanie różnorodnych zmian w obszarze funkcjonowania i nauczania dzieci. Jednym z kluczowych działań, które powinna podejmować szkoła, staje się promowanie zdrowia i prowadzenie edukacji prozdrowotnej. Można stwierdzić, że są to czynności, które mają na celu pokazanie dzieciom i młodzieży, w jaki sposób mogą dbać o zdrowie swoje i innych, oraz wskazują, jakie działania warto podejmować w razie niepełnosprawności i choroby.
W ostatnich latach podkreśla się rolę indywidualności w podejściu do nauki i wychowania dziecka. Najczęściej mówi się o tym w przypadku występowania zaburzeń rozwojowych lub specyficznych trudności w uczeniu się. Wtedy też kluczowe jest dostosowanie metod i form pracy do indywidualnych potrzeb i możliwości psychofizycznych dziecka. Jednakże czy takie podejście jest właściwe? Jakie cechy sprawiają, iż dana osoba jest kwalifikowana do tego, by być traktowanym w sposób szczególny?
Kiedyś uważana za cechę wrodzoną, a zarazem niezmienną. Dzisiaj, po naukowej analizie, okazuje się umiejętnością, którą można ćwiczyć i rozwijać. Nie jest żadnym „ckliwym uczuciem”, a wręcz przeciwnie – pomaga w przetrwaniu gatunku. W jaki sposób? Jakie są jej początki i rodzaje? Czego jeszcze nie wiemy o empatii?
Zaproponowane poniżej ćwiczenia są uniwersalne, co oznacza, że mogą być wykorzystane zarówno do pracy własnej nauczyciela, jak i do działań z dziećmi.
Pierwszorzędne znaczenie w tych wyprawach plastycznych mają czarny i biały papier. A to dlatego, że ich neutralna kolorystyka wspomaga umysł i nie rozprasza.
Historia sztuki zna setki dzieł, których głównymi bohaterami są dzieci. Roześmiane, zatroskane, płaczące, ciekawe świata, skupione na czymś dziecięce buzie niosą niezwykły ładunek emocjonalny. W odróżnieniu od twarzy dorosłych są autentyczne, pozbawione masek i sztuczności. To właśnie inspirowało artystów, ale pozwalało im też na realizację artystycznych ambicji. Przedstawiając na obrazach nieletnich modeli, często ukazywali w nich cząstkę siebie.
Współczesna szkoła zobowiązana jest do zwracania większej uwagi na to, jak uczniowie podchodzą do kwestii nauki i zapamiętywania. Metoda polegająca na tym, aby jak najszybciej przyswoić dany materiał i równie szybko o nim zapomnieć, powoli odchodzi do lamusa. Od młodych ludzi zaczyna się bowiem wymagać umiejętności posługiwania się zdobytą wiedzą w praktyce i jej kreatywnego wykorzystania w codziennym życiu. Aby uczniowie to potrafili, konieczne staje się pokazanie im, w jaki sposób uczyć się i jak ułatwiać sobie proces przyswajania i zapamiętywania wiadomości.
Każdy z nas spotkał na swojej drodze ucznia, który sprawiał wrażenie leniwego, niemającego ochoty podejmować współpracy. Nie ulega wątpliwości, że taka postawa jest dużym utrudnieniem, często bowiem nie daje szans na nawiązanie relacji i podjęcie aktywności w ramach procesu nauczania.
Praca nauczyciela – obok przekazywania treści merytorycznych – związana jest także z zarządzaniem kwestiami wychowawczymi, kształtowaniem postaw i wartości uczniów oraz ich ocenianiem – zarówno stawianiem stopni, jak i wyrażaniem opinii na ich temat. W pracy gabinetowej z dziećmi i młodzieżą widać, jak to, co mówią pedagodzy i wychowawcy w trakcie codziennych zajęć, wpływa na ich poczucie własnej wartości oraz sposób postrzegania rzeczywistości. Ze względu na ilość czasu spędzanego przez uczniów w szkole można określić ten wpływ mianem znaczącego, często budującego poglądy i przekonania.