We współczesnym świecie trudności edukacyjne i zaburzenia rozwojowe stają się coraz bardziej powszechne, dlatego tak niezbędne jest udzielenie stosownego wsparcia uczniom tego wymagającym. Terapia pedagogiczna jest jedną z najczęściej zalecanych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkołach i przedszkolach, co wynika z faktu, iż coraz większa liczba dzieci przejawia problemy z nauką, które swe źródło mają w deficytach percepcji czy motoryki.
Autor: Aleksandra Kubala-Kulpińska
Aleksandra Kubala-Kulpińska
Uczenie się nowych rzeczy czy przyswajanie informacji to czynności, które wymagają umiejętności koncentracji uwagi. Skupienie się na danym zadaniu wbrew pozorom nie jest proste. Zależy od stopnia rozwoju dziecka oraz jego indywidualnych predyspozycji.
Dzieciom od wczesnych lat życia powtarza się, że nauka jest niezwykle istotna, jest kluczem do sukcesu oraz że uczyć będą się stale, gdyż życie to ciągłe nowości i okazje do poszerzania wiedzy. Aktualne trendy w edukacji są już nieco inne, zakładają bowiem rozszerzenie koncepcji lifelong learning o element twórczy.
Solidarność to niezwykła umiejętność, wartość i jakość w jednym, stanowi ona poczucie współodpowiedzialności, które ujawnia się w obliczu potrzeby, sytuacji, w której doznajemy krzywdy lub grozi nam niebezpieczeństwo. Solidarność wyrażamy poprzez wsparcie, współdziałanie, dzielenie się obowiązkami, niesienie pomocy.
Do rozwoju ludzkości znacznie przyczyniła się umiejętność czytania, a co za tym idzie – przekazywanie sobie informacji i wiedzy, a także zapisywania dziejów historii. Bardzo duże znaczenie miało również wynalezienie druku i spowodowany tym znaczny wzrost popularności książek i czytania. Jak wiadomo – w dawnych czasach niewielu ludzi potrafiło czytać, co związane było również z brakiem metodyki nauczania w tej dziedzinie. Obecnie czytanie jest umiejętnością elementarną i bardzo niewiele jest osób, które jej nie mają.
Kreatywność to niezwykle ważna cecha, ale również umiejętność, sposób myślenia, działania, poszukiwania i odnajdywania tego, co dotychczas nieodkryte, tworzenia nowych wartościowych idei, przedmiotów i sposobów rozwiązywania problemów. Bardzo często jest porównywana do twórczej postawy. Niezwykle istotną kwestią jest fakt, że kreatywność nie opiera się głównie na procesach intelektualnych – tutaj znacznie większą rolę odgrywają wyobraźnia, sfera emocjonalna, doświadczenie i intuicja jednostki.
Dziecko z dysleksją w sytuacji, gdy pozbawiamy je odpowiedniego wsparcia, funkcjonuje poniżej swoich możliwości intelektualnych, przejawia również wiele trudności, które występują niemal na wszystkich płaszczyznach życia. Aby nie przekreślać jego możliwości i wyrównać szanse, konieczne jest więc tworzenie środowiska, które sprzyja kompleksowemu rozwojowi takiego ucznia.
Emocje to stany, które towarzyszą nam niemal w każdej sekundzie życia, to nagłe zmiany, poruszenie zachodzące w umyśle, spowodowane odbiorem bodźców zewnętrznych i wewnętrznych. Emocje mówią o naszych (często ukrytych) potrzebach, powodują pobudzenie, niosą ładunek energetyczny o określonym zabarwieniu, mogą charakteryzować się różnym poziomem intensywności. Oprócz wewnętrznego odczucia powodują charakterystyczną ekspresję ciała i mimikę.
W świecie, który często wymusza działanie według określonego klucza, gotowych procedur i rozwiązań, myślenie innowacyjne jest niezwykle pożądaną umiejętnością mającą wpływ zarówno na funkcjonowanie jednostki, jak i całych społeczeństw. Innowacyjność nierozerwalnie wiąże się z kreatywnością i twórczością.
Pismo jest znaną i wykorzystywaną od pokoleń formą porozumiewania się, co nie oznacza, że jej opanowanie jest proste. Warto zauważyć, że dla dzieci litery są znakami, figurami abstrakcyjnymi, trudnymi do zapamiętania, ponieważ nie przypominają kształtów znajdujących się w otoczeniu. Droga prowadząca do kształtnego, sprawnego i swobodnego pisania jest długa i wymaga ogromnego zaangażowania.
Już w latach 90. XX wieku pojawiła się hipoteza neuroróżnorodności, która do dzisiaj uznawana jest za kontrowersyjną, niemniej jednak posiadającą pewne podstawy naukowe. Głównym założeniem tej koncepcji jest postrzeganie zakłócenia czynności fizjologicznych organizmu jako oznaki różnorodności biologicznej, będącej alternatywą dla funkcjonowania typowego dla większości populacji. Pierwotnie badacze tego zagadnienia zajmowali się jedynie zaburzeniami ze spektrum autyzmu, natomiast współcześnie rozszerzają czasami swoje pole działania także na inne neurologiczne lub neurorozwojowe zaburzenia, takie jak: dysleksja, afazja czy zespół hiperkinetyczny z deficytem koncentracji uwagi.
Wśród uczniów uczęszczających do szkół i placówek oświatowych znajduje się spora grupa takich, którzy posiadają pewnego rodzaju ograniczenia wynikające z różnorodnych zaburzeń czy zakłóceń rozwoju. Warto zauważyć również, że niemal w każdej szkole znajdują się uczniowie mający orzeczenie o niepełnosprawności. Nie ulega wątpliwości, że funkcjonowanie tych uczniów w szkole jest utrudnione z uwagi na wiele czynników i sytuacji, których nie są oni w stanie pokonać – zwyczajnie pozostają one poza granicami ich możliwości.