Do gabinetu na diagnozę trafiła mama z dzieckiem z silnymi trudnościami z nadruchliwością oraz z zaburzeniami koncentracji uwagi. Dziecko było już diagnozowane pod kątem ADHD, jednak rodzice postanowili, że sprawdzą, jak wygląda sytuacja z integracją sensoryczną. Poniżej opis przypadku wraz z opisem podjętego działania terapeutycznego.
Autor: Justyna Kapuścińska-Kozakiewicz
terapeuta integracji sensorycznej, terapeuta ręki, terapeuta pedagogiczny, na co dzień pracuje w szkole jako nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, właścicielka gabinetu terapeutycznego „Zmysłek Centrum Rozwoju i Wsparcia Dziecka”.
Okazuje się, że umiejętność wykorzystywania percepcji wzrokowej przypada na okres między 3. a 8. rokiem życia. To właśnie w tym czasie młody człowiek zaczyna coraz lepiej i wyraźniej różnicować kształty, wielkość czy barwy widzianych przedmiotów. Znacznie poprawia się również jego pamięć i wyobraźnia. Pozwala to łączyć ze sobą posiadane doświadczenia i wykorzystywać je w codziennym życiu.
Coaching jest pojęciem dość nowym i najczęściej kojarzonym z pracą z osobą dorosłą. Według definicji International Coaching Federation coaching to nic innego jak towarzyszenie klientowi w kreatywnym procesie, który skłania do myślenia i inspiruje do maksymalizacji zawodowego i osobistego potencjału[1]. Takie towarzyszenie jest związane w szczególności z uważnym wsłuchiwaniem się w to, co mówi druga osoba, w obserwowaniu jej oraz podążaniu za nią.
Ruch jest najważniejszym elementem życia człowieka. Pozwala on nie tylko na rozwój ciała, ale również sprzyja zachowaniu zdrowia. Odpowiednio dobrane ćwiczenia i aktywności dają szansę na rozwój napięcia mięśniowego, polepszają pracę układu krążeniowo-oddechowego oraz kondycję psychiczną człowieka.
Współczesna nauka coraz większą wagę przywiązuje do przebiegu procesu dydaktycznego. Okazuje się bowiem, że metody i techniki wykorzystywane w nauczaniu dzieci 20–30 lat temu są już nieaktualne, a co ważniejsze – bardzo nieskuteczne. Szuka się więc nowych możliwości i rozwiązań.
Żyjemy w czasach, kiedy dostęp do komputera i internetu jest wszechobecny i większość uczniów wykorzystuje te środki do zdobywania wiedzy oraz do spędzania wolnego czasu. Nie da się więc ukryć, że jest to sytuacja, którą wszyscy nauczyciele powinni wziąć pod uwagę i dążyć do tego, aby możliwe stało się wprowadzanie elementów cyfryzacji w czasie prowadzonych zajęć czy realizowanych projektów. Większość badaczy i naukowców zajmujących się kwestiami dydaktyki i edukacji zaznacza nawet, że nie można prowadzić skutecznego procesu nauczania bez wykorzystania nowych technologii. Wydaje się więc zasadne zadanie pytania, jak powinna wyglądać edukacja w dobie zmian technologicznych? Jakie działania dydaktyczne wpisują się w epokę cyfrową?
Jednym z zadań, które stawia się przed nauczycielem, jest między innymi organizowanie pomocy i wsparcia dzieciom z różnego rodzaju trudnościami, chorobami, również przewlekłymi i niepełnosprawnościami. Wymaga to więc gruntownego zapoznania się z tym, jakie problemy mogą mieć tacy uczniowie i z jakimi ograniczeniami mierzą się każdego dnia. Okazuje się, że niezbędne staje się w tym procesie dostosowanie nie tylko warunków do potrzeb dzieci, ale również wybranie jak najlepszych metod i form pracy. Żeby jednak to było możliwe, konieczne będzie zrozumienie, co mieści się zarówno pod pojęciem niepełnosprawności ruchowej, jak i choroby przewlekłej.
Szkoły i przedszkola stają coraz częściej przed nowymi wyzwaniami związanymi w szczególności z nieharmonijnym rozwojem uczniów. Okazuje się, że widoczny staje się on zwłaszcza w przypadku dzieci zdolnych.
Tradycyjne nauczanie coraz częściej nie odpowiada potrzebom rodziców. Szukają oni czegoś innego dla swoich dzieci niż masowa szkoła, w której lekcje trwają zazwyczaj 45 minut, a przerwy są poświęcone na swobodne zabawy młodych ludzi. Ci rodzice najczęściej nie są w stanie zaakceptować tego, że w wielu szkołach nauczyciele skupiają się wyłącznie na realizowaniu podstawy programowej. Chcieliby oni, żeby zajęcia były ciekawe, dostosowane do potrzeb i możliwości ich pociech. Rok nauki zdalnej pokazał również wiele mankamentów tradycyjnej szkoły. Okazało się, że nie zawsze nauczyciel ma czas, aby każdemu dziecku wyjaśnić konkretne zagadnienie czy pomóc mu w wykonaniu jakiegoś zadania.
Współczesny świat stawia dużo wyzwań zarówno przed rodzicami, nauczycielami, jak i przed dziećmi. Nie tylko wymaga się od wszystkich uczestników procesu edukacyjnego większej elastyczności i zwraca się uwagę na budowanie kreatywności i twórczości w młodych ludziach, ale także podkreśla się coraz większe znaczenie nowych technologii w rozwoju dziecka. Nie da się ukryć, że zachodzące zmiany technologiczne sprawiają, iż dzieci już od najmłodszych lat uczą się obsługi telefonu, tabletu czy komputera. Często ich umiejętności są zdecydowanie większe niż dziadków czy rodziców. Niesie to jednak ze sobą również duże ryzyko. Z jednej strony, dzieci mają dość mocno ograniczony ruch, spędzając większość czasu przed komputerem, z drugiej mogą przejawiać różnorodne nieprawidłowe zachowania wynikające z uzależnienia od nowych technologii.
Współczesna szkoła staje przed wieloma wyzwaniami. Z jednej strony nauczyciele i pedagodzy muszą mierzyć się z ciągle zmieniającą się rzeczywistością oraz z problemem polegającym na tym, że młodzi ludzie coraz więcej czasu spędzają w wirtualnej rzeczywistości. Z drugiej – pojawiają się liczne wyzwania społeczne, które również generują dużo trudności na polu edukacji. Nie da się więc ukryć, że kluczowe w tym obszarze staje się znalezienie odpowiednich metod pracy i działań, które będą w stanie stymulować rozwój młodych ludzi i przyczyniać się
do świadomego opanowywania przez nich różnorodnych materiałów.