„Zrób to, śmiało! Śmiało, nie ma się czego obawiać! Śmiało idź przez życie!”. Tego rodzaju komunikaty nierzadko możemy usłyszeć w codziennych rozmowach, przy czym kierowane są często do dzieci, a ich nadawcami są dorośli, w tym również nauczyciele, których intencją jest zachęcenie dziecka do podjęcia określonych aktywności. Warto jednak zastanowić się, czy przytoczone komunikaty rzeczywiście powodują ośmielanie się osób, do których są kierowane, czy może ich wpływ nie jest taki, jakiego oczekują nadawcy, a może nawet ich stosowanie ma negatywne konsekwencje.
Dział: Wspomaganie ucznia
Współczesne rodziny stają przed niemałym wyzwaniem, jakim jest integracja nowych technologii z codziennym życiem. Zatem warto pomyśleć i odpowiedzieć sobie na pytanie: Czy nowe technologie w rodzinie powinniśmy traktować jako przyjaciela czy wroga? (Przybylski, Weinstein, 2017). Z jednej strony świat technologiczny może interesować, zastanawiać i pozwalać na „zdobycie” chwili czasu dla siebie, bo przecież „jak dam dziecku telefon na chwilę, to nic się nie stanie”.
Kiedy uczniowie tracą zaangażowanie, a nauka przestaje sprawiać im radość, warto zatrzymać się i zastanowić nad strategiami wspierania motywacji wewnętrznej. Kluczem jest odejście od modelu opartego wyłącznie na ocenach i kontroli na rzecz budowania relacji, angażowania emocji oraz stwarzania przestrzeni do samodzielnego działania. W tym artykule znajdziesz praktyczne wskazówki, jak poprzez ciekawe projekty, indywidualizację tematów i wspólne odkrywanie pasji możesz przywrócić uczniom ciekawość i chęć do nauki. Małe zmiany w codziennej pracy nauczyciela mogą prowadzić do dużych efektów – wystarczy zacząć od dania dzieciom głosu i dostrzeżenia ich autentycznych zainteresowań.
Praca ze zróżnicowanym zespołem klasowym to ważny element współczesnej edukacji, która stawia na inkluzję. Edukacja włączająca wymaga od nauczycieli szczególnego podejścia, uwzględniającego różnorodność uczniów pod względem ich umiejętności, zainteresowań, specjalnych potrzeb edukacyjnych, językowych i kulturowych.
Praca z zespołem zróżnicowanym niewątpliwie jest wyzwaniem i wymaga od nauczycieli elastyczności, kreatywności i dużego zaangażowania.
Szkoła odgrywa istotną rolę w życiu każdego dziecka. Jest nie tylko miejscem nauki, ale i przestrzenią do rozwoju emocjonalnego i społecznego. Zespół klasowy często staje się dla dziecka tak ważny, jak rodzina. Dobre relacje w klasie są kluczowe dla stworzenia wspierającej i przyjaznej atmosfery, która sprzyja nauce i rozwojowi uczniów.
Zagadnienie związane z tym, aby dbać o dobrostan psychiczny najmłodszych, jest kwestią zdecydowanie priorytetową. Im wcześniej zaczniemy rozmawiać, wspierać i uczyć odpowiednich narzędzi radzenia sobie w sytuacjach trudnych – tym lepsze będą rezultaty w przyszłości. Mamy o co walczyć.
Rodzina i szkoła były i są nadal podstawowymi komponentami środowiska wychowawczego dziecka, szczególnie w młodszym wieku szkolnym. Problem współpracy nauczycieli i rodziców jest szczególnie istotny, dlatego że właśnie rodzic ma taką wiedzę o dziecku, która może wspomóc nauczyciela w pracy z uczniem. Współpraca z rodzicami nie należy do łatwych zadań, szczególnie gdy nauczyciel ma do czynienia z rodzicami ze środowisk niewydolnych wychowawczo. Jakie problemy mogą wystąpić podczas takiej współpracy oraz jak sobie z nimi efektywnie poradzić?
Obecnie lansowane wzorce nie pozostawiają człowiekowi wyboru: musi w życiu „coś osiągnąć”, musi zrobić karierę. Każdy dzień stwarza wciąż nowe możliwości i daje kolejne szanse. A jednostka, niezależnie od wieku i wykonywanych zajęć, daje się wciągnąć w tę manipulację. Z zachwytem przyjmuje oznaki najdrobniejszych sukcesów, próbując równocześnie bagatelizować znaczenie niepowodzeń i błędów, by nie znaleźć się na marginesie życia społecznego. Tak też funkcjonują nauczyciele i ich uczniowie. Tymczasem, często dzięki porażkom i rozczarowaniom z nimi związanym, pojawiają się nowe rozwiązania, chętniej podejmowany jest wysiłek do działania czy szukania sposobów na zmianę. Tak więc błędy nie tylko są możliwe, ale w niektórych sytuacjach wręcz konieczne.
Bycie rodzicem to jedna z najwspanialszych ról w życiu, której matki i ojcowie uczą się każdego dnia, stawiając czoła wielu wyzwaniom. Wychowawcy, pedagodzy i psycholodzy mogą towarzyszyć rodzicom w tej drodze i wspierać ich. Bardzo dużo spotkań z rodzicami wynika z zaniepokojenia pracowników oświaty funkcjonowaniem dziecka w szkole lub z poszukiwania przez rodziców porad wychowawczych. Wiąże się to często z potrzebą poruszania podczas rozmów tematów trudnych i budzących wiele emocji. Jednym z takich tematów są kwestie dotyczące dyscyplinowania dzieci i stosowania kar fizycznych.
Przemoc definiowana jest ogólnie jako zachowanie polegające na wykorzystywaniu przewagi w celu wyrządzenia drugiej stronie krzywdy. Jednak Dan Olweus – uważany za prekursora badań nad przemocą rówieśniczą, zwaną bullyingiem, czyli nękaniem – zwraca uwagę na dodatkowe jej aspekty, takie jak regularność i ukierunkowanie na wybraną osobę. Warto jednak pamiętać, że choć przemoc rówieśnicza jest zachowaniem trwającym przez jakiś czas, to nawet pojedynczy incydent może zostać uznany za bullying, jeżeli jego skutkiem jest podjęcie szkodliwych działań innych osób w grupie.
Komunikacja, czyli zdolność do porozumiewania się z innymi, jest podstawą poczucia przynależności i uczestnictwa w życiu społecznym. Z kolei niemożność wyrażania swoich myśli i potrzeb oraz brak zrozumienia ze strony środowiska często stają się przyczyną wykluczenia i izolacji. Dzieci w spektrum autyzmu mogą mieć problemy z komunikowaniem, dlatego tak ważne jest poznanie przez nauczycieli różnych sposobów, dzięki którym uczniowie w spektrum wyrażają swoje emocje i potrzeby oraz umiejętne reagowanie na te komunikaty1.