Praca ze zróżnicowanym zespołem klasowym to ważny element współczesnej edukacji, która stawia na inkluzję. Edukacja włączająca wymaga od nauczycieli szczególnego podejścia, uwzględniającego różnorodność uczniów pod względem ich umiejętności, zainteresowań, specjalnych potrzeb edukacyjnych, językowych i kulturowych.
Praca z zespołem zróżnicowanym niewątpliwie jest wyzwaniem i wymaga od nauczycieli elastyczności, kreatywności i dużego zaangażowania.
Autor: Ewelina Polak-Janik
Pedagog, terapeuta pedagogiczny, autorka strony poświęconej tematyce psychologiczno-pedagogicznej Pedagogonline.pl, na której szerzy wiedzę z zakresu edukacji oraz udostępnia autorskie materiały do pracy z dziećmi i młodzieżą. Od dziesięciu lat pracuje z dziećmi na różnych etapach edukacyjnych. Swoje doświadczenie zawodowe zdobywała m.in. w przedszkolu, szkole podstawowej, placówce opiekuńczo-wychowawczej oraz pracując indywidualnie z dziećmi i młodzieżą.
Szkoła odgrywa istotną rolę w życiu każdego dziecka. Jest nie tylko miejscem nauki, ale i przestrzenią do rozwoju emocjonalnego i społecznego. Zespół klasowy często staje się dla dziecka tak ważny, jak rodzina. Dobre relacje w klasie są kluczowe dla stworzenia wspierającej i przyjaznej atmosfery, która sprzyja nauce i rozwojowi uczniów.
Wsparcie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SPE) jest istotnym elementem edukacji włączającej, która ma na celu zapewnienie wszystkim uczniom – niezależnie od ich zdolności, sprawności, pochodzenia, sytuacji społeczno-ekonomicznej czy innych różnic indywidualnych – możliwości pełnego uczestnictwa w procesie edukacji. Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi wymagają indywidualnego podejścia i dodatkowej pomocy, co niewątpliwie jest wyzwaniem dla wszystkich nauczycieli pracujących z tą grupą uczniów.
Komunikacja, czyli zdolność do porozumiewania się z innymi, jest podstawą poczucia przynależności i uczestnictwa w życiu społecznym. Z kolei niemożność wyrażania swoich myśli i potrzeb oraz brak zrozumienia ze strony środowiska często stają się przyczyną wykluczenia i izolacji. Dzieci w spektrum autyzmu mogą mieć problemy z komunikowaniem, dlatego tak ważne jest poznanie przez nauczycieli różnych sposobów, dzięki którym uczniowie w spektrum wyrażają swoje emocje i potrzeby oraz umiejętne reagowanie na te komunikaty1.
Świat wirtualny odgrywa dzisiaj ogromną rolę w życiu młodych ludzi. Urządzenia cyfrowe są powszechnie dostępne także dla najmłodszych, a czas spędzany w sieci ciągle się wydłuża. E-rzeczywistość jest dla dzieci czymś normalnym, równoległym do tego, co dzieje się w życiu realnym. Wyjście z domu bez telefonu jest praktycznie niewyobrażalne, a gry wideo stały się oczywistą rozrywką po szkole. Czy w użytkowaniu technologii jest jakaś granica, której przekroczenie staje się problemem? Jak pomóc dzieciom uzależnionym od technologii?
Świat jest pełen różnorodności, z którą spotykamy się wszędzie, także w szkole. Różnice między uczniami są czymś normalnym, ale często wymagają zrozumienia i odpowiedniej postawy ze strony rówieśników – tolerancji, akceptacji i empatii. W przeciwnym razie inność może stać się powodem odrzucenia dziecka z grupy rówieśniczej. Konsekwencje zjawiska są bardzo przykre dla ofiary, dlatego też należy dołożyć wszelkich starań, aby wykluczenie rówieśnicze w ogóle nie występowało.
Każdy z nas od czasu do czasu odczuwa lęk. Jest to naturalna reakcja w sytuacji, kiedy mamy poczucie, że nasze bezpieczeństwo jest zagrożone. Źródła lęku ewoluują w ciągu naszego życia, a sam lęk może przybierać zmienną intensywność. Okres przedszkolny i szkolny sprzyja nasilaniu się różnych lęków, m.in. dotyczących sytuacji społecznych czy własnego „ja”. Problem pojawia się wtedy, kiedy lęk utrzymuje się długo, przybiera na sile i utrudnia dziecku normalne funkcjonowanie. Mówimy wtedy o zaburzeniach lękowych.
Internet to medium, bez którego dzisiaj większość z nas nie wyobraża sobie życia. Dotyczy to zarówno dorosłych, jak i dzieci korzystających z zasobów sieci już od najmłodszych lat. Niestety to właśnie dzieci narażone są najbardziej na szkodliwe skutki używania internetu, wśród których można wyróżnić m.in. cyfrowe uzależnienie.
Dyskalkulia, obok dysleksji, dysgrafii i dysortografii, znajduje się w grupie specyficznych trudności w uczeniu się. W związku z tym najogólniej można powiedzieć, że dyskalkulia to specyficzne trudności w uczeniu się matematyki. Jak objawiają się te trudności oraz jak pracować z uczniami z dyskalkulią? Między innymi na te pytania odpowiemy w niniejszym artykule.
Nasze pokolenie znacznie różni się od pokolenia współczesnych dzieci, które od samego początku swojego życia obcują z technologią. Dzisiejsze dzieci to cyfrowi tubylcy. Dla nich świat online jest naturalną przestrzenią – równoległą, a niekiedy nawet ważniejszą od otaczającej rzeczywistości. Nie uciekniemy przed tym, nawet gdybyśmy bardzo chcieli. To, co jako dorośli możemy zrobić, to stać się przewodnikami i towarzyszami naszych dzieci po wirtualnym świecie.
Liczba bodźców, z którymi stykamy się każdego dnia, jest ogromna. Nadmiar codziennych obowiązków i setki informacji, które napływają do nas głównie ze szklanych ekranów, mogą powodować uczucie przebodźcowania. Niestety, problem ten nie dotyka tylko nas, dorosłych, ale także dzieci, i to już od najmłodszych lat życia. Trudności z koncentracją wynikające z przeciążenia układu nerwowego objawiają się w szkole m.in. problemami ze skupieniem uwagi czy z zapamiętywaniem, co z kolei negatywnie wpływa na proces uczenia się. Czy możemy temu jakoś zapobiec?