Grooming to inicjowanie i nawiązywanie kontaktu przez osobę dorosłą z dzieckiem poniżej piętnastego roku życia w celu jego uwiedzenia i wykorzystania seksualnie. Obecnie grooming odbywa się najczęściej za pośrednictwem internetu. Kary za stosowanie groomingu w sieci określa już dzisiaj polski Kodeks karny.
Dział: Wspomaganie ucznia
Otyłość to jedna z najszybciej rozprzestrzeniających się chorób cywilizacyjnych XXI wieku. Dotyka coraz większej liczby osób dorosłych, dzieci i młodzieży, stanowiąc problem o charakterze globalnym. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) otyłość definiuje się jako stan patologicznego zwiększenia ilości tkanki tłuszczowej, prowadzący do upośledzenia funkcji narządów. W Europie dotyka ona przeciętnie jednego na trzech chłopców i jedną na pięć dziewczynek w wieku od sześciu do dziewięciu lat. Obecnie według danych Narodowego Funduszu Zdrowia z powodu nadmiaru kilogramów cierpi w Polsce 31% chłopców i 20% dziewczynek, a z otyłością zmaga się już 13% chłopców i 5% dziewczynek. Tak szybkie tempo wzrostu skutkuje zwiększeniem liczby zachorowań na choroby związane z otyłością. Co może zrobić z tym problemem szkoła?
Często zdarza się, że umiejętności do adaptacji i radzenia sobie ze stresem są u dzieci i adolescentów przeceniane. Wychodzi się z założenia, że dziecko musi przeżyć odpowiedni „trening” społeczny, aby potem było silniejsze i bardziej wytrwałe w dorosłym życiu, które często nie bywa przyjazne. Wychodząc z takiego założenia, subtelne oznaki cierpienia dziecka bywają przez dorosłych ignorowane.
W dobie rozwoju internetu jako głównego źródła informacji fake newsy stanowią poważne zagrożenie. Przy ogromnej liczbie danych i wiadomości, które docierają do nas każdego dnia, trudno nam jest kontrolować ich prawdziwość i jakość. Dlatego tak ważne jest uczenie już najmłodszych dzieci krytycznego myślenia i zasady ograniczonego zaufania do źródeł. Jak skutecznie promować i utrwalać taką postawę wśród swoich podopiecznych?
Okazuje się, że umiejętność wykorzystywania percepcji wzrokowej przypada na okres między 3. a 8. rokiem życia. To właśnie w tym czasie młody człowiek zaczyna coraz lepiej i wyraźniej różnicować kształty, wielkość czy barwy widzianych przedmiotów. Znacznie poprawia się również jego pamięć i wyobraźnia. Pozwala to łączyć ze sobą posiadane doświadczenia i wykorzystywać je w codziennym życiu.
We współczesnym świecie trudności edukacyjne i zaburzenia rozwojowe stają się coraz bardziej powszechne, dlatego tak niezbędne jest udzielenie stosownego wsparcia uczniom tego wymagającym. Terapia pedagogiczna jest jedną z najczęściej zalecanych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkołach i przedszkolach, co wynika z faktu, iż coraz większa liczba dzieci przejawia problemy z nauką, które swe źródło mają w deficytach percepcji czy motoryki.
Wiele osób zapewne zetknęło się z terminem Self-reg autorstwa profesora Stuarta Shankera (Toronto University), zwłaszcza że w Polsce ukazała się w 2016 roku jego książka Self-reg. Jak pomóc dziecku (i sobie) nie dać się stresowi i żyć pełnią możliwości. Uczciwie zaznaczam: nie sposób rzetelnie i szczegółowo przedstawić tę metodę w niezbyt długim artykule, lecz mam nadzieję, że już sam zarys pozwoli zmienić podejście do problemowych zachowań dzieci, a niektórzy może zechcą zgłębić temat (https://self-reg.ca).
Ktoś kiedyś powiedział: „każde dziecko jest wyjątkowe” i to stwierdzenie należy powtarzać jak mantrę. Jesteśmy i żyjemy w świecie, w którym dzieci rozwijają się według ogólnych, powszechnych schematów, ale są od tego wyjątki i takim cudownym wyjątkiem jest dziecko ze spektrum autyzmu (ASD).
Jesteśmy różni – pod wieloma względami różnimy się od siebie, od cech fizycznych po cechy osobowości, style poznawcze, temperament, ale także talenty, uzdolnienia. Bardzo dobrze, że tak jest. Ta różnorodność jest wartością. Warto sobie wyobrazić, jak wyglądałby świat, gdyby wszyscy byli tacy sami, gdyby po świecie poruszały się masy klonów (jak w scenach z Gwiezdnych wojen), a nie różnorodnych ludzi. Czy ktoś chciałby żyć w takim świecie?
Nauka zdrowych nawyków żywnościowych w szkole nie jest prostym zadaniem. Młodzi ludzie przychylniejszym okiem patrzą niestety na jedzenie szybkie i małowartościowe. Ponadto przychodzą z domów, w których obowiązują konkretne tradycje kulinarne i nie widzą powodów, by zmieniać swoje przyzwyczajenia. Dlatego zmiana postaw w tym zakresie wymaga stosowania specjalnych narzędzi pedagogicznych.
Dziecko z dysleksją w sytuacji, gdy pozbawiamy je odpowiedniego wsparcia, funkcjonuje poniżej swoich możliwości intelektualnych, przejawia również wiele trudności, które występują niemal na wszystkich płaszczyznach życia. Aby nie przekreślać jego możliwości i wyrównać szanse, konieczne jest więc tworzenie środowiska, które sprzyja kompleksowemu rozwojowi takiego ucznia.