Autor: Sylwia Gallos

Ministerstwo Edukacji Narodowej, na którego czele stoi Minister Edukacji Narodowej, rządzi się własnymi prawami, które jednak rzutują na pracę wszystkich instytucji oświatowych. Zmiany personalne na stanowisku Ministra Edukacji bardzo często wiążą się ze zmianami w systemie edukacji. Nie inaczej było i tym razem, przy okazji objęcia stanowiska Ministra Edukacji Narodowej przez nowego kandydata. I choć zapowiadano szereg zmian w podstawach programowych, ich tzw. odchudzanie w przypadku klas I–III – na zapowiedziach się skończyło, co jest dosyć rozczarowującym posunięciem. Zacznijmy jednak od tego, czego jako nauczyciele oczekiwalibyśmy po wprowadzanych zmianach, a co w rzeczywistości się dokonało.

Liczba zajęć w szkole bywa przytłaczająca i łatwo poczuć, że w naszą pracę wkradł się niechciany chaos. Przygotowania do lekcji, organizacja zajęć pozalekcyjnych czy innych aktywności bywają absorbujące i łatwo się w tym wszystkim pogubić, jeżeli nie jesteśmy dobrze zorganizowani. W naszym zawodzie dobre planowanie oraz prawidłowe wyznaczanie celów to fundament spokojnej pracy. Czy jednak zawsze o tym pamiętamy i potrafimy dobrze to zrobić?

Polska – jako kraj, który plasuje się na nie najlepszym miejscu pod względem systemu edukacji – ma całkiem dobre prawo oświatowe, z którego nauczyciele nie korzystają i które zamienili w system oceniania. Zastanawiam się, kiedy oceny zawładnęły polską szkołą i dlaczego, skoro mamy tak wspaniałe narzędzie, jakim są zapisy w ustawie mówiące o tym, że nauczyciel jest zobowiązany do wystawienia dwóch ocen w ciągu roku szkolnego (są to oceny śródroczne i roczne ze wszystkich przedmiotów, natomiast oceny cząstkowe mają być informacją zwrotną zawierającą wiadomości na temat postępów w nauce ucznia i jego trudności). Mając tak wiele możliwości i tak jasno sprecyzowane przepisy, uczyniliśmy z polskiej szkoły miejsce zdobywania ocen (a nie wiedzy) oraz doprowadziliśmy do tego, że to nie uczniowie uczą się dla ocen, ale to my – nauczyciele zaczęliśmy uczyć ich dla ocen.

W ciągu ostatnich lat w dynamicznie rozwijającym się świecie znaleźliśmy się w miejscu, w którym nasi uczniowie odnajdują się doskonale, a za którym my – nauczyciele ciągle próbujemy nadążyć. Świat technologii – bo o nim mowa – rozwija się w zaskakującym tempie i opanował wszystkie aspekty naszego życia codziennego, w tym również edukację, wkraczając do szkół oraz przedszkoli.

Dzieci cechują się dużą ciekawością świata już od najmłodszych lat. Wszystko, co je otacza, wzbudza ich zainteresowanie. Nie inaczej jest w przypadku liter, które są nieodłącznym elementem życia dzieci i otaczającej ich przestrzeni. Pojawiają się na bilbordach, rejestracjach samochodów, nazwach sklepów, książeczkach i sprawiają, że maluchy zaczynają odczuwać chęć ich poznania. Wkraczając w wiek szkolny, dzieci rozpoczynają przygodę z poznawaniem liter, odkrywaniem ich brzmienia oraz nazw.

Od dłuższego czasu obserwujemy znaczny spadek czytelnictwa oraz zainteresowania książkami zarówno wśród dorosłych, młodzieży, jak i dzieci. Na ten problem składa się z pewnością wiele czynników.