Trening mentalny dla ucznia. Jak radzić sobie ze złością?

Temat: No i po co ta złość? 
Cele lekcji: uczeń rozpoznaje emocje, nazywa je, poznaje techniki radzenia sobie ze złością (nauczyciel też).

Sytuacja nr 1

Lekcja rozpoczyna się od przedstawienia uczniom sytuacji, w której w czasie zajęć wychowania fizycznego jeden z kolegów otrzymuje piłkę i biegnie z nią do pustej bramki. Bramkarz przeciwnej drużyny wysunął się za daleko, nie pilnuje swojego stanowiska. Droga jest czysta, sytuacja jasna, radość z prawie zdobytego gola trudna do ukrycia. Ale prawie robi przecież różnicę. Strzał i… piłka uderza w słupek. 

• Co czują członkowie drużyny?
  Wśród propozycji uczniów pojawią się: złość, irytacja, zdenerwowanie, a nawet wkurzenie (tu warto zatrzymać się przez chwilę i wspomnieć o kulturze słowa), rozczarowanie, zawód, wstyd, współczucie dla strzelającego, bo nikt nie chciałby być w takiej chwili w jego skórze. 
  
  Nauczyciel podaje cele lekcji, informuje, że to właśnie złość będzie tematem zajęć. 
   
• Skąd wiemy, że czujemy złość? Co dzieje się wtedy w ciele?
  Przykładowe propozycje uczniów: chce się w coś uderzyć, krzyczeć, czujemy przypływ siły, energii, pojawia się wzmożony rytm serca, napinają się mięśnie, mamy wrażenie, że wybuchniemy, robi się nam gorąco, robimy się czerwoni na twarzy. 
   
• Dlaczego przytoczona sytuacja wywołuje takie emocje, dlaczego pojawia się złość? 
  Drużyna spodziewała się gola, oczekiwała go, była pewna wygranej, ale kolega trafił w słupek. Oczekiwania i rzeczywistość są rozbieżne. 
   
• Czy złości towarzyszą w takiej chwili inne emocje?
  Złość może przykrywać inne emocje, np. strach przed komentarzami kolegów, lęk przed oceną sformułowaną przez nauczyciela, wstyd za własną nieporadność, poczucie winy za przegrany mecz. 
  
  Odróżnić je jest trudno. Warto zastanowić się nad tym, co tak naprawdę wywołało daną reakcję. Czy przegrany z...