Dział: Pedagogiczne inspiracje

„Zdrowie i siła lepsze są niż wszystko złoto, a mocne ciało niż niezmierny majątek. Nie ma większego bogactwa nad zdrowie ciała. I nie ma zadowolenia nad radość serca.” 

(z Księgi Mądrości Syracha 30, 15–16).

Dzień Ojca należy do tych wyjątkowych dni w roku, kiedy nasi milusińscy myślą szczególnie serdecznie o swoim tacie. Święto to obchodzimy 23 czerwca. Na pewno każde dziecko chciałoby umilić ten dzień swojemu tacie obdarowując go wykonanym własnoręcznie prezentem.

Przed zbliżającym się Dniem Matki wiele dzieci dużo wcześniej obmyśla, jak uczcić to wyjątkowe święto, co mogłoby sprawić mamie największą przyjemność czy też jaki wręczyć jej prezent. Odpowiedź jest prosta – najlepiej wykonany własnoręcznie! Taki podarunek od serca będzie najwspanialszy i najbardziej ceniony. Poniższa propozycja może ułatwić przygotowanie miłego, praktycznego drobiazgu.

Poniżej zaprezentujemy kolejnych sześć zabaw, które opublikowano w XIX w. Karol Kozłowski zawarł je w opracowaniu „Gry i zabawy dla młodzieży”. Wydano je nakładem W. Deckera i spółki w 1869 r. w Poznaniu. Opiszemy: „Grę w wielką piłkę”, „Harpastrum”, „Bilbokiet”, „W gęsiego”, „Grę w chustkę” oraz „Grę w tasiemkę”. Ich cechą wspólną jest kształtowanie orientacji przestrzennej uczniów oraz ich zdolności dostosowywania się do zmieniających się okoliczności, w których wykonuje się zadania ruchowe. Pięć z nich ułatwia kształtowanie zdolności szybkościowych uczniów, w tym szczególnie niezwłocznej reakcji. Każdą z zabaw prezentujemy zachowując jej istotę, ale zarazem dostosowujemy ją do wymogów współczesnej szkoły.

Prowadząc lekcje plastyki z uczniami klas początkowych często poszukujemy takich mediów, które pozwolą dzieciom oderwać się od płaskiej kartki papieru. Takie aktywizowanie wychowanków sprzyja rozbudzaniu ich wyobraźni, a także rozwijaniu umiejętności tworzenia kompozycji przestrzennych. Doskonałym do takich działań i łatwo dostępnym materiałem mogą być zwykłe gąbki wykorzystywane w każdym gospodarstwie domowym. Występują one w szerokiej gamie kolorystycznej, miewają także różne kształty i rozmiary. Poprzez swoją miękkość stają się dla dzieci łatwe i przyjemne w obróbce, mogą więc stać się doskonałym materiałem plastycznym do pracy twórczej.

W wielu współczesnych publikacjach powtarza się tezę, jakoby pedagogika zabawy narodziła się w latach siedemdziesiątych XX w. Trudno jednak zgodzić się z tym poglądem, gdy zna się publikacje z okresów wcześniejszych. Nie można bowiem przeoczyć kilkusetstronicowych opracowań, które ukazały się blisko dwa wieki temu. Jak łatwo ocenić, zapoznawszy się z dorobkiem minionych pokoleń, pedagogika zabawy intensywnie rozwijała się w Polsce już około stu, dwustu lat temu.

Jesteśmy istotami społecznymi. Związki z innymi ludźmi poruszają nas niezależnie od wieku. Wystarczy wsłuchać się w rozmowy dzieci, a usłyszymy, jak dużo uwagi zajmują w nich inni ludzie.

Problematyka kodowania i programowania już na dobre zagościła w tematyce rozmów nauczycieli i rodziców, a oficjalnie weszła do podstawy programowej od września 2017 r., obejmując tym samym wszystkich uczniów. Wielu nauczycieli było, a może nadal jest przerażonych, ponieważ programowanie kojarzy ze stosownymi studiami, pracownią komputerową i obsługą programów, których nie znają. Ale czy zawsze musimy rozwijać umiejętności w zakresie kodowania i programowania wśród uczniów przy użyciu komputera?