Autor: Joanna Obuchowska

O korzyściach płynących z wprowadzania zajęć jogi dla dzieci w szkołach możemy dowiedzieć się już nie tylko od instruktorów jogi czy fanów aktywności ruchowej. Tego rodzaju zajęcia poprawiają kondycję fizyczną dzieci, a ze względu na specyfikę ćwiczeń wzmacniają mięśnie, świadomość ciała i prawidłową postawę oraz wpływają na umiejętność zachowania równowagi i znajdowania środka ciężkości własnego ciała.

W dobie fake newsów i postępującej globalizacji, a co za tym idzie – ogromnego przeciążenia informacjami docierającymi do nas z każdej strony, nie pomijając roli wpływu social mediów – każdy z nas codziennie posługuje się większą lub mniejszą umiejętnością weryfikowania faktów, odróżniania ich od opinii oraz filtrowania źródeł wiedzy. Przed nami, nauczycielami, bardzo trudne zadanie. W czasach, gdy większość ludzi na świecie nie potrafi zdefiniować, czym jest krytyczne myślenie, oraz nie zna zasad tworzenia konstruktywnych komunikatów, to my mamy pomóc naszym uczniom jak najwcześniej wykształcić te kompetencje na jak najwyższym poziomie. 

Jakiś czas temu dostałam wiadomość od jednej z czytelniczek bloga Educational Eden, która poprosiła mnie o opisanie sposobów na kształtowanie kreatywności podczas zajęć technicznych i plastycznych. Problem nauczycielki polegał na tym, iż – według niej – uczniowie nie wykazywali się pomysłowością, nie chcieli tworzyć autorskich projektów, stale czekali na gotowe rozwiązania i precyzyjne, niepozostawiające przestrzeni dla innowacji, instrukcje.

Niniejszy zbiór technik i rozwiązań powstał na bazie zróżnicowanych doświadczeń zawodowych oraz w nawiązaniu do artykułu z jednej
z nauczycielskich stron internetowych, które często odwiedzam w poszukiwaniu inspiracji: buzzfeed.com. Zapraszam do lektury! 

Akcja „Sprzątanie świata” jest od lat doskonałą okazją do pogłębiania wiedzy przyrodniczej. Jest też doświadczeniem współpracy w dążeniu do wspólnego celu, przestrzenią dla rozwijania odpowiedzialności i poczucia sprawstwa u dzieci i młodzieży. 

Zaczynamy nowy rok szkolny, nie wiedząc, co nam on przyniesie. Doświadczenie ubiegłego roku szkolnego pozwala wyciągnąć wnioski, dokonać ewaluacji, przyjrzeć się światu kształcenia z zupełnie nowej perspektywy.
 

Od trzech lat na łamach różnych czasopism edukacyjnych oraz za pośrednictwem bloga i fanpage’a Educational Eden opisuję metody z powodzeniem wykorzystywane w zagranicznych szkołach, a także dzielę się wnioskami z pracy w różnych typach szkół w Finlandii, Holandii, Kolumbii, Indiach i innych krajach, zawsze starając się selekcjonować materiały tak, aby możliwe było ich wykorzystanie w naszym kraju. Wiele razy słyszałam o ograniczających nas, nauczycieli, podstawie programowej czy podstawach prawnych, nawet w kontekście rozwiązań, co do których nie miałam wątpliwości, iż da się je przenieść na nasze podwórko niezależnie od tego, czy byłaby to szkoła prywatna, czy publiczna. Zastanawiałam się, skąd bierze się ta obawa przed wychodzeniem poza przyjęte formy pracy i czy ja sama, pracując w polskiej szkole, miałabym podobne problemy. Dopiero w tym roku szkolnym miałam szansę sprawdzić, czy to, o czym pisałam z takim zapałem, ma realne szanse na zaistnienie w polskiej edukacji. Od września 2019 roku jestem bowiem nauczycielką wiekowo klasy 0–1, która pracuje według autorskiego programu edukacyjnego opartego na doświadczeniach i wiedzy zebranej w ostatnich siedmiu latach podróży edukacyjnych. Z każdego systemu (z wyżej wymienionych krajów) wykorzystuję elementy, które, w mojej ocenie, mogą podnosić jakość edukacji. Zaczynając pracę, zdawałam sobie sprawę z możliwych porażek, niepowodzeń i trudności, które napotkam. Gotowość ta była bardzo pomocna w procesie adaptacji.