Wśród tegorocznych ogłoszonych przez MEN priorytetowych kierunków polityki oświatowej adresowanych do szkół różnych typów znalazło się wychowanie do wartości przez kształtowanie postaw obywatelskich i patriotycznych. Oznacza to w praktyce, że działania kuratoriów oświaty wynikające z nadzoru pedagogicznego w poszczególnych województwach będą zorientowane w roku szkolnym 2019/2020 właśnie na tę płaszczyznę działalności szkół i nauczycieli.
Autor: Izabela Breguła
Współautorka podstawy programowej edukacji wczesnoszkolnej (2017) w zakresie kształcenia informatycznego. Autorka publikacji, programów nauczania i innowacji pedagogicznych z zakresu włączenia ICT do I etapu kształcenia, Członek Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Twórczych, Innowacyjny Nauczyciel 2013, otrzymała nagrody MEN, Marszałka Województwa Opolskiego, medal KEN za wybitne i szczególne osiągnięcia w zakresie rozwoju i upowszechniania edukacji, laureatka III miejsca w ramach Innovative Global Forum on Education w Barcelonie za projekty włączające TIK do edukacji wczesnoszkolnej.
Wbrew pierwszym skojarzeniom i podstawowej funkcji wczesnoszkolnej edukacji muzycznej ma ona na wiele wspólnego z kodowaniem i dekodowaniem, czyli podstawowymi formami ćwiczeń, które przygotowują uczniów klas I–III do podjęcia w przyszłości nauki programowania opartej na postawie rozwiązywania zadań natury problemowej w sposób twórczy.
Edukacja wczesnoszkolna to szczególny etap nauki dziecka, gdyż ma ogromny wpływ na jego dalsze losy szkolne. Dlatego niezwykle ważne jest zapewnienie dziecku warunków do edukacji i powodzeń edukacyjnych od początku jego pobytu w szkole, na co mają niebagatelny wpływ organizacyjno-metodyczne aspekty pracy nauczyciela oraz jego działalność planistyczna, twórcza.
Uczenie dzieci podstaw programowania to coraz silniejsza tendencja na całym świecie, a doświadczenia wielu krajów pokazują, że poznawanie zasad kodowania, a później języków programowania przynosi doskonałe efekty już w przypadku najmłodszych dzieci.
Rozwój Internetu i postępująca cyfryzacja sprawiły, że dostęp do klasycznych dzieł polskiej i światowej literatury dziecięcej stał się łatwiejszy. Utwory można pobierać przez Internet i słuchać ich w wersji audio lub czytać w trybie offline w dowolnym momencie za pomocą nieodpłatnych aplikacji mobilnych dedykowanych różnym systemom operacyjnym. Cel wykorzystania w procesie dydaktyczno–wychowawczym cyfrowych alternatyw nawiązujących do treści utworów literackich nigdy nie powinien sprowadzać się do prób zastępowania czy też eliminacji kontaktu ucznia z utworami literackimi w wersji analogowej.
Za każdym razem wyrażona przez nas ocena ma w swoich skutkach charakter decyzji. W życiu codziennym przez cały czas podejmujemy rozmaite decyzje. Począwszy od spraw najprostszych typu: co zjemy na śniadanie, jakie czytamy czasopisma, czy odłożymy napisanie e-maila na dzień następny – przez sprawy poważniejsze: w jakich kolorach, wymiarach, opcjach politycznych widzimy świat; aż do wyborów i decyzji dotyczących obrazu samego siebie, który to jest określonym zestawem wielu wyborów i decyzji formułujących przekonania dotyczące
np. naszego wyglądu, naszych umiejętności i kompetencji, naszych wyobrażeń o przyszłości.
Przez wiele lat uważano, że nauczyciele są nieomylni podczas oceniania. Umiejętność oceny (najczęściej ucznia a nie jego osiągnięć) przypisywano nauczycielom jako ich „wrodzoną” kompetencję, wynikającą z powołania zawodowego. Ocena wystawiona przez nauczyciela była niepodważalną i nikomu nie przyszło do głowy, że nauczyciel mógł się pomylić, a uczeń wpłynąć na jej efekt ostateczny.
