Kodowanie – dekodowanie w edukacji polonistycznej

Programowanie w kształceniu szkolnym

Nowa podstawa programowa wymaga, aby nauka programowania była stałym elementem kształcenia ogólnego od klasy pierwszej szkoły podstawowej. Zgodnie z wytycznymi rozporządzenia – „Przygotowując uczniów do myślenia abstrakcyjnego w przyszłości i rozwiązywania problemów, w tym programowania, nauczyciel wykorzystuje treści wszystkich edukacji. W początkowej fazie przeprowadza zajęcia informatyczne, wykorzystując przestrzeń klasy, organizując aktywność dzieci z wykorzystaniem liczmanów, gier planszowych, materiału naturalnego czy form plastycznych i technicznych wykonanych przez dzieci, nie zawsze używając komputerów czy innych urządzeń. Edukacja informatyczna wprowadza uczniów w świat języka informatyki. Uczeń np. układając sekwencje zdarzeń w logicznym porządku, poznaje intuicyjnie pojęcie „liniowa kolejność”, formułując polecenia do wybranego obiektu i sterując nim poznaje znaczenie słowa „instrukcja”. Nauczyciel w pracy z uczniem wykorzystuje do tego zabawy, gry interakcyjne oraz planszowe, w tym strategiczne, które są wprowadzane systematycznie i umiejętnie.”1 

Kodowanie i dekodowanie

Nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej zwłaszcza w klasie pierwszej bardzo dużo uwagi poświęca kształtowaniu umiejętności czytania i pisania, czyli kodowania i dekodowania różnorodnych znaków (pisanie to kodowanie, odczytywanie to dekodowanie znaków). W młodszym wieku szkolnym bodźce jak słowa drukowane, od strony zewnętrznej same przez się najczęściej nie należą do bodźców „silnych” (gdyż z reguły są mało zróżnicowane), ale po opanowaniu umiejętności ich dekodowania mogą stać się silnym obiektem uczniowskiej uwagi. Można to wesprzeć wprowadzając do edukacji polonistycznej podstawy  programowania w formie kodowania, co powinno być intelektualną zabawą, która sprawi dzieciom dużo radości. 
W tym celu warto organizować sytuacje okołoprogramistyczne oparte na nauce kodowania i dekodowania z...