Ucząc dzieci wczorajszymi metodami, zabieramy im jutro

Geneza i skutki najważniejszych zmian

W podstawie programowej dla I etapu edukacyjnego z 1999 roku nie przewidziano dla uczniów w wieku młodszym szkolnym żadnego przedmiotu lub zajęć zakładających kontakt z komputerem.

Dopiero reforma programowa kształcenia ogólnego z 2009 roku podniosła rangę edukacji komputerowej w szkole, obejmując nią także I etap kształcenia. Wtedy to po raz pierwszy do systemu edukacji wczesnoszkolnej wprowadzone zostały obowiązkowe zajęcia. Z założenia organizacyjnego zajęcia te miały być prowadzone w ramach nauczania wczesnoszkolnego (w korelacji z pozostałymi edukacjami), a na ich realizację przewidziano 95 godzin podlegających rozliczeniu godzinowemu w pełnym cyklu kształcenia – co w najczęściej spotykanej praktyce oznaczało: 1 godzina tygodniowo przez 3 lata. Prowadzenie zajęć komputerowych na I etapie edukacyjnym z założenia miało być powierzane nauczycielowi nauczania wczesnoszkolnego, który nie musiał legitymować się dodatkowymi kwalifikacjami.

„90% zawodów naszych 7-letnich dzieci jeszcze nie istnieje”.
Bill Gates, twórca Microsoft

Wdrożenie zmiany programowej z 2009 roku (oraz kolejnych w latach 2012, 2014) nie było poprzedzone żadnym systemowym rozwiązaniem w zakresie przygotowania nauczycieli nauczania początkowego do kształcenia u małych dzieci umiejętności informatycznych w sposób zintegrowany z innymi ich działaniami. Podobnie realizacja zajęć komputerowych powierzanych nauczycielom specjalistom przedmiotowym z zakresu informatyki mogła przyczyniać się do zaprzepaszczenia idei ich integracji z całym zintegrowanym procesem kształcenia na I etapie edukacyjnym.