W szkole istotna jest funkcja wychowawcy. Od niego w dużej mierze zależy, czy uczniowie będą się czuli bezpiecznie i swobodnie ze sobą, w jakim stopniu będą zmotywowani do nauki. Nie jest łatwo zbudować efektywny zespół klasowy z grupy przypadkowo zebranych uczniów.
Autor: Dorota Zając
Pedagog, surdopedagog, terapeuta. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego Wydziału Pedagogiki i Psychologii w Katowicach. Ekspert z listy MEN wchodzący w skład komisji ds. awansu zawodowego nauczycieli. Autorka publikacji w czasopismach pedagogicznych. Współtworzy kursy online dla nauczycieli oraz opracowuje materiały wykorzystywane w szkoleniach e-learningowych.Dorota Zając - pedagog, surdopedagog, terapeuta. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego Wydziału Pedagogiki i Psychologii w Katowicach. Ekspert z listy MEN wchodzący w skład komisji ds. awansu zawodowego nauczycieli. Autorka publikacji w czasopismach pedagogicznych. Współtworzy kursy online dla nauczycieli oraz opracowuje materiały wykorzystywane w szkoleniach e-learningowych.
Radzenie sobie z zachowaniami, które naruszają dyscyplinę w klasie, należy zwykle do codzienności w pracy osób uczących w szkole – zwłaszcza tych, które pracują z większymi grupami dzieci i młodzieży. Charakter tego, co bywa określane jako zachowania trudne czy zakłócające, jest zróżnicowany. Duża grupa nauczycieli, nawet tych o długim stażu pracy, określa radzenie sobie z sytuacjami wychowawczymi w tym obszarze jako niełatwe zadanie.
Nie bez przyczyny kodowanie odgrywa istotną rolę w nowej podstawie programowej. W obecnym świecie podczas procesu edukacji coraz większy nacisk kładzie się na naukę obsługi nowoczesnego sprzętu i oprogramowania. Dzieje się tak m.in. przez to, że dzieci już od najmłodszych lat mają dostęp do nowoczesnych technologii. Wczesny kontakt dzieci z programowaniem ułatwi im sprawniejsze posługiwanie się nowoczesną technologią informacyjną oraz rozwinie zainteresowania w tej dziedzinie. Jak kształtować kompetencje kluczowe u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, wykorzystując kodowanie?
Dzieci z natury są ciekawe, gotowe do poznawania świata, zadawania pytań, badania i eksplorowania. W sposób naturalny są też uważne. Jednak wyzwania, przed którymi na co dzień stają, powodują, że czasami doświadczają stresu, który ogranicza te wrodzone umiejętności.
„Czy to jutro, czy to dziś, wszystkim jest potrzebny miś” – to słowa polskiej autorki książek dziecięcych Heleny Bechlerowej, z którymi trudno się nie zgodzić. Każdy z nas pamięta z dzieciństwa swojego pluszowego misia, takiego, bez którego nie można było zasnąć. Nie wyobrażamy już sobie świata bez misia. Jest bohaterem kreskówek dla dzieci, książek, jego podobizna zdobi ubrania, pościel, meble w dziecięcym pokoju. Najważniejszy jednak zawsze pozostanie pluszowy, mięciutki miś do tulenia.
Wspominając książki z dzieciństwa, wielu z nas wymienia Karolcię jako jedną z ulubionych, do których wracamy, nawet będąc już dorosłymi. Jej obecność w kanonie lektur szkolnych dla najmłodszych sprawia, że nie sposób nie znać tej opowieści o błękitnym koraliku. Któż z nas nie chciał mieć takiego talizmanu! Kto nie marzył o tym, by być niewidzialnym, by latać czy rozmawiać ze zwierzętami! Czytając Karolcię, można tego doświadczyć – choćby w wyobraźni.
Celem współczesnej edukacji powinno być przygotowanie człowieka do życia, działania i współdziałania w społeczeństwie i gospodarce. Kluczowe w tym procesie są dobre, konstruktywne – oparte na zrozumieniu i zaufaniu – relacje między uczniem i nauczycielem sprzyjające uczeniu się.
Jednym z ważnych zadań nauczyciela w edukacji wczesnoszkolnej jest tworzenie środowiska sprzyjającego rozwojowi twórczej aktywności dziecka, która ujawnia się w spontanicznej lub inspirowanej aktywności zabawowej, graficznej, werbalnej, muzycznej oraz ruchowej. Troska o rozwijanie kreatywności, o jej zakorzenienie w praktyce edukacyjnej, wydaje się ważnym zadaniem szkoły i jednym z najpilniejszych wyzwań współczesnego nauczyciela.
Szkoła odgrywa szczególną rolę w kształtowaniu poczucia własnej wartości uczniów ze względu na okres rozwojowy, systematyczność i długotrwałość oddziaływań oraz zakres wiedzy o sobie, którą dziecko w niej zdobywa. Zarówno nauczyciele, jak i rówieśnicy przekazują (w sposób bezpośredni lub pośredni) komunikaty wartościujące daną osobę. Te zachowania mogą podwyższać i wzmacniać samoocenę i samoakceptację dziecka, ale mogą ją także obniżać.
W edukacji duży nacisk kładzie się na rozwój intelektualny. Dzieci nie tylko spędzają wiele godzin na nauce w szkole, ale także w domu podczas odrabiania zadanych prac. Ponadto atrakcyjność komputerowych gier i wielu innych łatwo dostępnych w internecie form zabawy sprawia, że często zostaje zachwiana równowaga pomiędzy rozwojem poznawczym, fizycznym i społecznym. Odzwierciedleniem tego stanu rzeczy, szczególnie jeśli utrzymuje się on przez dłuższy czas, stają się problemy zdrowotne. Według Światowej Organizacji Zdrowia zdrowie to nie jedynie brak choroby, ale poczucie dobrostanu w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej. Czy muzyka może odgrywać pozytywną rolę w szeroko i całościowo pojmowanym zdrowiu człowieka? Czy nauczyciel poprzez muzykę może korzystnie wpływać na zdrowie i rozwój dzieci?
Wszawica, nazywana fachowo pedikulozą, to choroba pasożytnicza wywołana przez wesz głowową (łac. Pediculus humanus capitis), która występuje we wszystkich krajach świata. Jest to powszechny problem, nie zawsze będący oznaką braku higieny.