Rola wyobraźni w uczeniu. Jak uczyć, żeby nauczyć?

Poprzez wykorzystanie bajek (w szczególności bajek powstałych na bazie piramidy skojarzeń) i ekspresji plastycznej, muzyczno-ruchowej, wyobraźnię można także stymulować. Tego typu działania wpływają na procesy psychiczne i emocjonalne dzieci, angażują ich stany uczuciowe, pobudzają do tworzenia. Dzięki podwójnemu kodowaniu (prawa + lewa półkula mózgowa) zwiększa się także efektywność procesów pamięciowych. Ponadto wyobrażenia postrzegane są w formie zabawy, zatem nauka staje się milsza i w efekcie daje lepsze rezultaty.

Czym jest wyobraźnia?

Wyobraźnia jest definiowana jako umiejętność umysłu do kreowania wyobrażeń, czyli obrazów przedmiotów lub sytuacji, które w danej chwili nie mają miejsca w rzeczywistości. Wyobraźnia twórcza natomiast pozwala na tworzenie oryginalnych, innowacyjnych, nieistniejących dotąd przedstawień, które mogą stać się dziełem sztuki albo wynalazkiem. Wykorzystuje informacje z wcześniejszych doświadczeń oraz czerpie z podświadomości lub nieświadomości, a w efekcie jej działania wyobrażenia przybierają formę znaków lub symboli.

Rozwijanie wyobraźni dziecka jest istotne na każdym etapie życia. W wieku wczesnoszkolnym jest to szczególnie ważne, gdyż dzieci muszą nauczyć się nowych umiejętności: funkcjonowania w społeczeństwie, przyjmowania sukcesów i porażek, prezentowania swoich talentów oraz radzenia sobie z nowymi, często stresującymi, sytuacjami w szkole.

Wyobraźnia rozwijająca się wraz z wiekiem oraz rozwojem psychicznym wymaga ciągłych ćwiczeń, stosowania odpowiednich metod, zasad i środków, niewykorzystywana staje się słabsza, a jej twórcze możliwości mogą zanikać. 

Wyobraźnia a proces uczenia

Potrzeba eksperymentowania, ciekawość świata, ciągłe poszukiwanie nowych rozwiązań to cechy, które sprzyjają naturalnej nau...