Ufam sobie – bo mam szacunek do siebie

Do kluczowych czynników zaufania należą: pewność siebie, wysoka samoocena oraz poczucie własnej wartości. Nie bez znaczenia w podstawie programowej edukacji wczesnoszkolnej znalazł się zapis, że dziecko w czasie nauki nabywa: umiejętność rozpoznawania i rozumienia swoich emocji i uczuć oraz nazywania ich umiejętność rozpoznawania, rozumienia i nazywania emocji oraz uczuć innych osób; potrzebę tworzenia relacji umiejętność obdarzania szacunkiem koleżanek, kolegów i osoby dorosłe, w tym starsze oraz okazywania go za pomocą prostych form wyrazu oraz stosownego zachowania.To ważna wskazówka dla nauczycieli, zobowiązująca ich do wsparcia najmłodszych w trudnej sztuce poznawania samego siebie. Warto zadać sobie trud w pracy wychowawczej i rozwijać tę pozytywną wartość już we wczesnym dzieciństwie, jesteśmy bowiem w gronie osób, które mają duży wpływ na kształtowanie pożądanych postaw u dzieci; nasze przemyślane i trafione oddziaływania, formułowane opinie i oceny zaowocują w latach późniejszych. Osoby, które obdarzają siebie zaufaniem są przede wszystkim: 
pewne siebie, akceptują siebie takimi, jakie są, a nie takimi, jakie chciałyby je ujrzeć inni,

• nie ulegają namowom, potrafią rozróżnić, co jest dla nich dobre, a co nie, trzymają się norm zachowań, mają tzw. mocny kręgosłup,
• potrafią nazywać swoje mocne i słabe strony, są ich w pełni świadome, opierają się na nich i właściwie je wykorzystują,
• realizują własne pomysły, dbają o swój rozwój, odważnie podejmują wyzwania, stawiają sobie realne do osiągnięcia cele, 
• odważnie wyrażają własne poglądy, domagają się swoich praw,
• potrafią rozwiązywać problemy,
• prawidłowo zarządzają własnym czasem.

Jeżeli dziecko nie nabędzie doświadczeń w budowaniu pozytywnego wizerunku siebie w przyszłości, ich brak może zaowocować: podatnością na manipulacje ze strony innych w życiu zarówno osobistym, jak i prywatnym; złą jakością budowania relacji z innymi; unikaniem wyzwań i rezygnacją z własnych pragnień; częściowym lub całkowitym brakiem akceptacji samego siebie. Niezadowolenie, malkontentyzm, brak komfortu psychicznego, równowagi emocjonalnej, nadmierna skłonność do perfekcjonizmu – to tylko nieliczne skutki uboczne tego zjawiska. 
Poprzez sprawdzone metody i techniki, a także własną postawę, możemy pomóc dzieciom w budowaniu pozytywnego obrazu siebie. Sprawmy, żeby poczuły się: pewne, zdolne, ważne, jedyne i nieosamotnione. 

Pomóc dziecku