Schorzenie to zostało opisane w 1944 r. przez Hansa Aspergera i obejmowało dzieci, które były zamknięte w sobie, wyobcowane. Zespół charakterystycznych zachowań dla tego schorzenia spróbowano zdefiniować przy pomocy odpowiednich kryteriów diagnostycznych. W roku 2003 z pomocą Podręcznika Diagnostycznego i Statystycznego Zaburzeń Psychicznych udało się to zaburzenie zdefiniować. Dzieci mają problem w kontaktach międzyludzkich, w zrozumieniu złożonych reguł społecznych, są naiwne bądź obsesyjne w niektórych zachowaniach, nie potrafią zazwyczaj inicjować rozmowy i niewłaściwie wykorzystują kontakt wzrokowy. Występują u nich zaburzenia sensoryczne. Zaburzenia funkcji społecznych występują przy jednoczesnym braku wtórnych opóźnień w rozwoju mowy oraz rozwoju poznawczym. Dzieci te są zazwyczaj ciekawe świata i zaradne. Mają jednak ogromne trudności w nawiązywaniu poprawnych kontaktów z rówieśnikami. Nie potrafią również przetworzyć i zastosować złożonych zachowań niewerbalnych. Nie potrafią przyjąć czyjegoś punktu widzenia, mają problem z elastycznością myślenia. Często zdarza się, że rozumieją zasady zachowania, których należy przestrzega...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań magazynu "Życie Szkoły"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!
Dołącz do 10000 + czytelników, którzy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę z zakresu skutecznego nauczania i motywowania uczniów edukacji wczesnoszkolnej.
Otrzymuj gotowe narzędzia oraz podpowiedzi, jak przeprowadzić ciekawe zajęcia, pracować z uczniem ze SPE oraz jak podnosić ich aktywność.
