Wsparcie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Nowe wytyczne i dobre praktyki w pracy z dziećmi wymagającymi indywidualnego podejścia

Kim są uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi?

Przytoczmy rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, które wskazuje kategorie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – są to uczniowie:

• niepełnosprawni (niesłyszący, słabosłyszący, niewidomi, słabowidzący, z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, niepełnosprawni intelektualnie w stopniu lekkim, niepełnosprawni intelektualnie w stopniu umiarkowanym lub znacznym, z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera, z niepełnosprawnościami sprzężonymi);
• niedostosowani społecznie;
• zagrożeni niedostosowaniem społecznym;
• z zaburzeniami zachowania i emocji (w tym z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi);
• ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (uczniowie z dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią);
• z niepowodzeniami edukacyjnymi (w tym uczniowie z inteligencją niższą niż przeciętna);
• z deficytami kompetencji i zaburzeniami sprawności językowych;
• przewlekle chorzy;
• w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej;
• zaniedbani środowiskowo;
• z trudnościami adaptacyjnymi;
• szczególnie uzdolnieni.
   

Jak zatem widać, uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi to nie tylko uczniowie niepełnosprawni, posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Nie są to także tylko uczniowie posiadający opinię z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi to wszyscy ci uczniowie, którzy potrzebują szczególnego wsparcia, wynikającego zarówno z problemów, np. o charakterze emocjonalnym, społecznym czy poznawczym, jak również uczniowie w trudnej sytuacji życiowej, wynikającej z różny...