Zaburzenia opozycyjno-buntownicze i zaburzenia zachowania u dzieci

Praca w szkole jest niezwykle trudna i wymagająca. Nauczyciel, pedagog, specjalista zajmują się nie tylko nauczaniem, lecz także wychowaniem uczniów i diagnozą trudności, z jakimi się oni mierzą. 

Bywa, że na swojej drodze spotykamy dzieci zachowujące się niezgodnie z obowiązującymi normami i zasadami. Możemy takiego ucznia ocenić dwojako (rys. 1). W pierwszym przypadku uznajemy, że jest on źle wychowany i prezentuje chuligański styl bycia, a w drugim, że być może boryka się z poważnymi zaburzeniami, które znajdują swoje odzwierciedlenie w klasyfikacji chorób i zaburzeń psychicznych. Właściwe rozpoznanie i znalezienie odpowiednich sposobów rozwiązania danego problemu jest istotne z punku widzenia zarówno dzieci i ich dalszego rozwoju, jak i szkoły. Należy bowiem mieć świadomość, że nawet jedno dziecko przejawiające trudne zachowania może dezorganizować pracę na lekcjach i negatywnie wpływać na klimat panujący w klasie. 

Małe dziecko, które dopiero wchodzi w relacje z innymi ludźmi i uczy się nabywania różnych umiejętności, może popełniać błędy. Zdarza się, że nieprawidłowo zinterpretuje sytuację społeczną i zachowuje się nieadekwatnie do niej. Kłopoty z nim mogą być rozpatrywane w trzech płaszczyznach:

• zachowania drażniące, czyli takie, które są adekwatne do wieku i poziomu rozwoju dziecka, jednak rodzicom i opiekunom często sprawiają problem i wzbudzają w nich rozdrażnienie;
• zachowania niepokojące, stanowiące trudność zarówno dla rodziców, jak i dla dzieci; pojawiają się nieadekwatnie do wieku i mogą przybrać formę buntu, kłamstwa czy aktów agresji;
• zaburzenia zachowania.

Diagnoza zaburzeń zachowania

Zaburzenia zachowania możemy zdiagno...