Siła temperamentu. Jak dostosować pracę do indywidualnych predyspozycji ucznia?

W wielu podręcznikach do psychologii nadal prezentowana jest najstarsza typologia temperamentu, która wyróżnia cztery podstawowe typy temperamentów człowieka: melancholik, choleryk, flegmatyk i sangwinik. Poniżej przedstawione zostały główne cechy poszczególnych typów. Warto podkreślić, że jest to najbardziej znany podział, ale nie jedyny. Współcześnie wciąż wprowadzane są nowe klasyfikacje, jednak ta jest najmniej skomplikowana i najłatwiejsza do przeprowadzenia w formie obserwacji w szkolnej klasie. Wobec tego jest idealnym wprowadzeniem do tematyki, której celem jest wskazanie, jak bardzo odmienni mogą być nasi uczniowie i jak różnego wsparcia potrzebują od nauczyciela. 

Typy temperamentów człowieka 

• Melancholik. Jak każdy człowiek, posiada zarówno mocne, jak i słabe strony. Do mocnych stron ludzi obdarzonych tego typu temperamentem należy empatyczność oraz zdystansowana postawa do życia. Bogactwo przeżyć, jakie odczuwa melancholik, powoduje, iż jego życie jest barwne, rzadko się nudzi, lubi spędzać czas sam ze sobą. Niewątpliwą zaletą melancholika jest trafność i adekwatność w ocenie sytuacji oraz, co za tym idzie, umiejętność właściwej reakcji. Dzięki zdystansowanej postawie melancholicy łatwo nawiązują kontakty z otoczeniem, a dążenie do doskonałości i perfekcjonizm ułatwiają prawidłowe odnajdywanie się w społeczeństwie. Melancholicy to esteci, dla których świat i otoczenie to źródła nieustających przeżyć. Często też okazują się wiernymi i cennymi przyjaciółmi, co wynika z chęci i gotowości do poświęceń na rzecz innych. Równie ważnymi cechami melancholików są obowiązkowość i skrupulatność, co zdecydowanie ułatwia funkcjonowanie w otoczeniu. Niemniej jednak często melancholicy pozostają w cieniu wydarzeń, nie lubią nadmiernej uwagi skierowanej na siebie. Ich sposób wypowiadania się jest sprecyzowany i zwięzły. Nadmierne analizowanie stanu swojego umysłu oraz ciała może spowodować jednak, że melancholicy łatwo popadają w stan hipochondrii, tracąc energię na niepotrzebne skupianie się na sobie. Owocuje to często pochmurnym nastrojem oraz trudnościami w podejmowaniu decyzji. W związku z tym, że melancholicy nadmiernie analizują wszelkie sytuacje, stają się drażliwi, podejrzliwi oraz łatwo zranić ich uczucia. Niejednokrotnie taki stan powoduje pojawienie się chęci zemsty na innych, która jednak pozostaje w fazie wyobrażeń. Pozostawanie w cieniu ważnych wydarzeń owocuje niechęcią do wyrażania swoich opinii przy jednoczesnym przewrażliwieniu na zdanie innych osób. Melancholicy często oceniają pozytywnie jedynie najwyższe wart...