Jak wspomagać rozwój percepcyjno-motoryczny dzieci z symptomami zaburzeń uczenia się?

Mózg jako organ stworzony do uczenia się 

Prowadzone w ostatnim czasie intensywne badania nad mózgiem i zachowaniem człowieka wskazują, że przyczyną niektórych zaburzeń uczenia się jest dezorientacja integracji sensorycznej, czyli zdolności umożliwiającej taką organizację informacji sensorycznych, by można je było następnie wykorzystać. Zdaniem A. Jean Ayres, integracja sensoryczna nie zastąpi edukacji, może jednak wspomóc proces uczenia się, zwłaszcza gdy deficyty leżące u podstaw trudności związanych z uczeniem się są rozpoznane na wczesnym etapie rozwoju dziecka, gdy jego mózg jest jeszcze bardzo plastyczny, a zatem ma dużą zdolność reorganizacji. Dlatego niezwykle ważne jest, by nauczyciele pracujący na co dzień z dziećmi wiedzieli, jak prowadzić obserwację, na co zwracać szczególną uwagę, a także jak wspierać dziecko w rozwoju podczas bieżącej pracy (Maas 2016, s. 12). 

Integracja sensoryczna pozwala na współpracę z otoczeniem, ponieważ jest to proces odbierania, interpretowania, przetwarzania i integrowania przez mózg bodźców zmysłowych. Zatem wszelkie deficyty integracji sensorycznej mogą utrudniać nabywanie sprawności fizycznej, manualnej, samoobsługowej, a także umiejętności zabawy i uczenia się. Jeśli nasze zmysły współpracują ze sobą, wspomagając się wzajemnie w realizacji zadań, to jesteśmy w stanie sprostać wyzwaniom dnia codziennego, ponieważ w odpowiedzi na bodźce nasz mózg wytwarza reakcje adaptacyjne. Jeśli jednak deficyty powodują, że mózg nie funkcjonuje jako całość, pojawiają się trudności w uczeniu się. 

Do niedawna podstawę opisu nieprawidłowości w zakresie percepcji stanowiła obserwacja osób dorosłych, natomiast badania naukowe poświęcone przyczynom trudności w uczeniu się prowadzone w ostatnim dziesięcioleciu zwróciły uwagę zarówno naukowców, jak i praktyków: terapeutów i nauczycieli na percepcyjno-motoryczny rozwój dzieci (Ayres 2018, s. 15). 

Interwencja kładąca nacisk na integrację sensoryczną