W ostatnim czasie znacznie wzrosło zainteresowanie zjawiskiem depresji u dzieci. Coraz częściej spotkać można dzieci, które mówią nam o pojawiających się u nich uczuciach smutku, poczucia bezwartościowości, przygnębieniu, zniechęceniu, rozdrażnieniu czy bezradności. Większość z nich szybko i w sposób spontaniczny odzyskuje dobry nastrój i równowagę emocjonalną. U części jednak nastrój depresyjny utrzymuje się przez dłuższy czas, wywierając znaczny wpływ na wszystkie aspekty funkcjonowania dziecka: relacje rodzinne, funkcjonowanie szkolne, relacje z rówieśnikami.
Depresja jako choroba – lub inaczej: klinicznie rozpoznany zespół depresyjny – to długotrwały, szkodliwy i poważny stan charakteryzujący się nadmiernym obniżeniem nastroju oraz innymi objawami psychicznymi, behawioralnymi i fizycznymi. Jej przebieg może być przewlekły, ze stałym nasileniem objawów, lub może przyjmować postać nawracających epizodów o łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim nasileniu, oddzielonych okresami dobrego samopoczucia. Ze względu na nieco inne objawy depresja u dzieci nie jest szybko diagnozowana, a u części z nich w ogóle nie zostaje rozpoznana, ponieważ jej objawy bywają bagatelizowane.
REKLAMA
Objawy depresji
Objawy depresji zależą od etapu rozwojowego dziecka. Im jest ono młodsze, tym trudniej im niż dorosłym nazywać swoje emocje, dlatego częściej wyrażają je one poprzez swoje zachowanie. U dzieci, zwłaszcza w młodszym wieku szkolnym, często w obrazie depresji dominuje niepokój, a nie apatia, objawiający się rozdrażnieniem, rozproszeniem uwagi, ciągłą i nadmierną aktywnością bez przerw na odpoczynek. W wielu przypadkach specjaliści błędnie rozpoznają ADHD zamiast depresji. U dzieci rzadziej pojawiają się poczucie winy i beznadziejności, a także anhedonia (brak lub utrata odczuwania przyjemności i radości). Plany samobój...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
