Uwzględnienie w procesie dydaktycznym potrzeb ruchowych dziecka wpływa znacznie korzystniej na jego rozwój, w tym zdobywanie nowej wiedzy i umiejętności, niż statyczne spędzanie czasu w szkolnej ławce.
REKLAMA
Ruch połączony z muzyką, np. w formie zabaw muzyczno-ruchowych pozwala na realizację wielu celów – w zakresie rozwoju fizycznego, poznawczego, społecznego, emocjonalnego i estetycznego. Spostrzeganie i przeżywanie muzyki są bowiem procesem słuchowo-ruchowym, co ujawnia się często w postaci skurczów mięśni i/lub rytmicznych ruchów całego ciała. Wykorzystanie w edukacji wczesnoszkolnej ćwiczeń i zabaw uwzględniających ruch z muzyką/przy muzyce/do muzyki przynosi szereg korzyści, również wtedy, gdy muzyka staje się uzupełnieniem treści słownych w opowieści ruchowej.
Czym jest opowieść ruchowa?
W zależności od autora (czy jest to pedagog, terapeuta czy też muzyk) znajdziemy kilka definicji opowieści ruchowej. Najbardziej znaną jest ta, którą określił szwedzki pedagog Józef Gotfryd Thulin. Tutaj opowieść ruchowa jest metodą dydaktyczną (niekiedy nazywana jest formą dydaktyczną), a jej materiałem są opowieści słowne – baśnie, bajki, legendy.
Głównym celem metody jest rozwój aktywności ruchowej dzieci, w tym świadomości własnego ciała, przy jednoczesnym pobudzaniu ich wyobraźni, kreatywności i ciekawości. Metoda opowieści ruchowej pozwala na wzmacnianie koncentracji uwagi i skupienia na opowiadanej treści, jak również staje się możliwością rozładowania emocji i wyrażenia ich w sposób niewerbalny.
| Metoda Thulina polega na ilustrowaniu przez dzieci ruchem słów historyjki opowiadanej przez nauczyciela. Nauczyciel nie prezentuje swoich pomysłów na ruch, aby uniknąć naśladowania. Zadaniem uczniów jest bowiem ilustrowanie wypowiadanych przez prowadzącego słów, a nie powtarzanie zaproponowanych gestów. Co ważne – nie ma tutaj ruchów nieodpowiednich, niezgodnych z założeniem, czy też błędnych. Dziecko wykonuje je w sobie tylko właściwy sposób, w charakterystycznym dla siebie tempie i z odpowiednim według siebie natężeniem. |
Tekst opowiadania wykorzystywanego podczas opowieści ruchowej powinien tworzyć zamkniętą fabułę. Treść prezentowanej historii powinna przede wszystkim być interesująca dla uczniów – odpowiadać ich potrzebom i możliwościom percepcyjnym. Tematyka historyjki może dotyczyć aktualnie omawianego zagadnienia (pory roku, święta, świat zwierząt i roślin, sytuacje społeczne) lub stanowić formę relaksu, odprężenia i oderwania od intensywnego wysiłku intelektualnego. Obok treści niezwykle istotny jest sposób jej prezentowania – opowiadając, n...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań magazynu "Życie Szkoły"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!
