Działania muzyczne w procesie stymulowania umiejętności werbalizowania emocji

Mówienie o emocjach nie koncentruje się jednak tylko na ocenie zachowań jako tych pod wpływem lub bez wpływu silnych uczuć, ale na umiejętnym rozpoznawaniu, nazywaniu oraz definiowaniu poszczególnych emocji lub stanów i zjawisk emocjonalnych, a także przewidywaniu skutków zachowań i kształceniu prawidłowej ekspresji emocjonalnej w odniesieniu do przejawów pozawerbalnych. Mówienie o uczuciach odnosi się także do umiejętności radzenia sobie z emocjami destrukcyjnymi i kształcenia współodczuwania oraz empatii. Umiejętność wyrażania słowem doświadczanych stanów emocjonalnych niweluje element frustracji i braku zrozumienia ze strony drugiego człowieka.

Wiedza na temat istotności wzmacniania kompetencji emocjonalnych w zakresie werbalizowania emocji powinna być spójna z działaniami mającymi na celu ich stymulowanie. Aktywności, których podstawą jest edukacja emocjonalna, w przypadku pracy z dziećmi winny być dostosowane do ich możliwości, percepcji i zainteresowań. Działania muzyczne, poza aspektem emocji estetycznych wynikających z przeżycia artystycznego, mogą wzmacniać także emocje codzienne, takie jak radość, ciekawość, duma, ale też smutek, strach czy złość, szczególnie w odniesieniu do ich werbalizowania. Tym samym droga od wzbudzania poprzez doświadczanie do nazywania emocji jest zdecydowanie krótsza, bowiem, podobnie jak w przypadku innych działań stosowanych w edukacji wczesnoszkolnej, również tutaj praktyka poprzedza teorię.

Emocje i ich werbalizowanie

Słowo „emocja” pochodzi od łacińskiego słowa  „e movere”  oznaczającego „poruszać się”, „poruszać się ku czemuś”). Wskazuje to na rozumienie emocji jako skłonności do działania z jednoczesnym wskazaniem jego ukierunkowania. W określeniu „e movere” dają się zauważyć pewna stałość i ukierunkowanie pojęcia emocji na zjawisko poruszenia, wyzwolenia ruchu, utrzymania w ruchu. 

Myślenie o emocjach jako o czymś zmienny...