Logorytmika w sposób szczególny odwołuje się do związków muzyki i języka. Jako metoda terapii logopedycznej traktuje muzykę jako narzędzie wspierania rozwoju mowy dziecka. Wykorzystując połączenie muzyki i języka (słowa), staje się działaniem integrującym różne obszary rozwojowe, przy okazji uwzględniając potrzeby emocjonalne i artystyczne.
Autor: Natalia Kłysz-Sokalska
dr; Pedagog muzyki, doktor nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika, nauczyciel akademicki Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w Instytucie Edukacji Artystycznej; nauczyciel muzyki i rytmiki; autorka książki Zaczarowany świat muzyki – piosenki, zabawy i ćwiczenia muzyczne dla dzieci zawierającej autorskie piosenki, aranżacje i propozycje metodyczne dla nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej; autorka wielu artykułów naukowych i metodycznych; prowadzi warsztaty i szkolenia z zakresu edukacji muzycznej.
Wszelkie działania pedagogiczne powinny zawierać element profilaktyki, również wtedy, gdy na wczesnym etapie edukacji dziecko nie przejawia deficytów. Wspieranie naturalnych potrzeb rozwojowych dziecka powinno być myślą przewodnią każdego nauczyciela.
Zarówno jako osoby dorosłe, jak i jako dzieci pragniemy zrozumienia, akceptacji i poczucia przynależności do danej grupy społecznej. Umiejętności interpersonalne, tj. współpraca, współdziałanie, umiejętność słuchania oraz prawidłowego komunikowania się, wyrażania własnych przekonań i poglądów, umiejętność rozwiązywania konfliktów i wychodzenia zwycięsko z sytuacji trudnych, pozwalają na pełniejsze zrozumienie siebie jako członka społeczności dzięki świadomym operacjom wokół relacji z drugim człowiekiem.
Powodem, dla którego tak wielu z nas podejmuje aktywność muzyczną jest fakt, że muzyka potrafi wzbudzać głębokie i silne emocje, oraz że te emocje może wyrażać w formie pozawerbalnej.