Kiedy brakuje nam słów do opisania własnych emocji, odczuć, doświadczeń, przeżyć, z pomocą przychodzi muzyka, która w swojej różnorodności jest w stanie „opisać” to, co „nieopisywalne”, wyrazić nasze tęsknoty, radości, ból, ekscytację. Ponadto, muzyka jako obszar o „miękkich” granicach nie hamuje zaspokajania naturalnych potrzeb, w tym potrzeby ekspresji i doświadczania przeżycia artystycznego. Także u dzieci zauważa się naturalną potrzebę kontaktu z muzyką, co objawia się w formie mimowolnego ruchu, nucenia, poruszania przedmiotami zgodnie z przebiegami melodyczno-rytmicznymi utworu.
Aktywności muzyczne i muzyczno-ruchowe mogą zaspokajać naturalne potrzeby dziecka. Działania muzyczno-ruchowe z piosenką i z akompaniamentem zaspokajają naturalną potrzebę ruchu, warunkują prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny oraz przyczyniają się do rozwoju społecznego. Działania te sprzyjają nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji z rówieśnikami, są źródłem radości, niwelują napięcia emocjonalne, ośmielają wycofanych wychowanków, uczą współpracy przy wykonywaniu zadań oraz samodzielności w rozwiązywaniu problemów. Muzyka może pobudzać uczucia o charakterze moralnym i społecznym, uczyć współprzeżywania i kształcić zdolność do empatii.
Działania muzyczne bogate w treści pozamuzyczne, np. słowa piosenki, mogą wzmacniać dziecięce rozumienie, rozpoznawanie i nazywanie różnych stanów emocjonalnych, nie tylko w odniesieniu do emocji podstawowych, tj. radość, złość, strach, ale także emocji złożonych lub uczuć wyższych, tj. duma, ciekawość, miłość. Umiejętność werbalizowania emocji własnych i innych ludzi jest determinantem prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, nawiązywania szczerych i głębokich relacji, jak i drogą do zrozumienia siebie. W tym ujęciu aktywności muzyczne są spoiwe...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
