Po pierwsze, filozofia planu daltońskiego opiera się na trzech głównych filarach:
Wolność – każde dziecko ma prawo wyboru, podejmowanie aktywności edukacyjnych jest dobrowolne i opiera się na motywacji będącej wynikiem naturalnych potrzeb charakterystycznych dla tego wieku. W praktyce wygląda to następująco – nauczyciel nie stosuje przymusu, uczeń sam decyduje o czasie, sposobie i kolejności wykonywania zadań. Rezygnując z przymusu, stosuje się jasne, zrozumiałe i konsekwentnie przestrzegane zasady. Mimo że z pozoru wydaje się to niemożliwe, ale dzięki wolności uczeń wdraża się do odpowiedzialności, ponieważ wymaga się od niego świadomego wyboru i umiejętnego planowania podejmowanych aktywności edukacyjnych. W efekcie uczeń staje się świadomym uczestnikiem procesu edukacyjnego.
Samodzielność – uczeń pracuje samodzielnie, podejmuje próby poszukiwania własnych rozwiązań, nauczyciel przekazuje mu jedynie wskazówki, nie podsuwa gotowych pomysłów, jest partnerem do dyskusji, jeśli zajdzie taka potrzeba. Ważne, aby wyzwania stawiane uczniom odpowiadały ich indywidualnym możliwościom.
Współpraca – dziecko jako członek grupy przedszkolnej lub klasy szkolnej, nawet jeśli wykonuje pewne zadania samodzielnie, indywidualnie, to jednak uwzględnia potrzeby innych członków tej społeczności. Pracując w zespole, dziecko rozwija swoje kompetencje komunikacyjne.
Należy pamiętać, że – aby wprowadzić elementy tej koncepcji w nauczaniu systemowym – niezwykle ważne jest odpowiedzialne i konsekwentne działanie wszystkich nauczycieli po to, by osiągnąć założony cel. Jakiekolwiek odstępstwa mogą doprowadzić do dezorganizacji burzącej poczucie bezpieczeństwa oraz zakłócającej edukację.
POLECAMY
Po drugie, rola nauczyciela.
Nauczyciel określa reguły obowiązujące przy podejmowaniu poszczególnych aktywności. Zapoznaje dzieci z konsekwencjami będącymi wynikiem przestrzegania reguł lub ich pomijania. Inicjuje działalność dzieci, konsultuje oraz ocenia. W praktyce oznacza to, że nauczyciel przekazuje dzieciom w...