Autor: Olga Woj

Czy zdajecie sobie sprawę, że kiedyś na Ziemi mieszkało kilka gatunków ludzi? A może widzieliście mrówki noszące patyczki do mrowiska? W jakim celu to robią? Czy po gwiazdach można chodzić boso? Dlaczego człowiek zapomina, skoro mózg jest genialny? Jak to możliwe, że ptaki latają, a ludzie nie? Każdy młody człowiek chce się uczyć i odkrywać, dlatego zadaje pytania i łatwo daje się wciągnąć w ciekawie opowiedziane historie. Cecha ta jest mu dana od urodzenia. Głównym zadaniem szkoły wydaje się więc podtrzymanie tej naturalnej pasji i nie zepsucie tego, co zgodne z naturą mózgu. Niestety, dzieje się wręcz przeciwnie. Dziecko chce się uczyć, rozwijać i poznawać świat, ale… potem idzie do szkoły. Wówczas to, co kiedyś było czystą przyjemnością, staje się obowiązkiem. A to zmienia wszystko.

Nie każdy uczy się tak samo – to truizm powtarzany i słyszany przez nauczycieli tysiące razy. Pytanie, co znaczy to dla nas w praktyce? Co robimy, by na co dzień uczyć skutecznie w grupie różnorodnej pod wieloma względami? Ustawiając ławki w układzie kinowym i prowadząc wykład albo próbując oceniać wszystkich jednakową skalą, ułatwiamy sobie pracę z przeładowanymi klasami, ale całkowicie ignorujemy tę wiedzę. Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że wybieramy często takie metody, które pasują jedynie do naszego wzorca przetwarzania informacji.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś(-aś) się, jak sprawić, by Twoje lekcje były bardziej inspirujące i skuteczne? A może szukasz sposobu na to, by wzbudzić ciekawość uczniów i zwiększyć ich motywację do nauki? Rozruchy i przerywniki pozwolą Ci nauczać w sposób pełen radości i kreatywności, a czas spędzony z uczniami będzie źródłem energii napędzającej Cię do pracy, życia i rozwoju. Jesteś gotowy(-a)?

Kreatywność sprawdza się, gdy trzeba połączyć ze sobą różnorodne informacje, rozwiązywać problemy i tworzyć innowacje. To między innymi dlatego nazywana jest kompetencją przyszłości. Niestety w związku z tym, że nie charakteryzuje się tym, co właściwe dla procesu analitycznego – odgórnym ukierunkowaniem dającym się łatwo poddać weryfikacji i ocenie – może wydawać się trudna do rozwijania w warunkach szkolnych. Nauczyciele zadają sobie pytania, jak ją oceniać, jak dawać informację zwrotną i jak trenować w szkolnych ławkach coś, co wydaje się wyjątkową predyspozycją jedynie wybranych.

Większość uczniów nie lubi robić trudnych rzeczy, ponieważ wymagają wyjścia ze strefy komfortu i trudnej w dzisiejszych czasach umiejętności koncentracji uwagi. Czasem brakuje też motywacji, której główną siłą napędową jest poczucie sensu. Tymczasem w rozwój i budowanie umiejętności uczenia się wpisany jest wysiłek i popełniane po drodze błędy, które trudno jest pogodzić z trybem oszczędzania energii wkodowanym w naturę człowieka. Sukces edukacyjny, jakiego pragniemy, to wypadkowa połączenia dwóch elementów: motywacji ucznia i strategii nauczyciela, gdzie podstawą nauczycielskiej strategii jest budowanie rozwojowej postawy, bez której nie może nastąpić aktywne, czyli efektywne, uczenie się.
 

Postęp technologiczny dał nam nowe możliwości badania ludzkiego mózgu. Nowoczesne metody neuroobrazowania pozwalają nam dziś zobaczyć wnętrze tego organu, poznać jego funkcjonowanie oraz śledzić przebieg procesów, jakie w nim zachodzą, gdy się uczymy. Neurodydaktyka to dyscyplina naukowa wykorzystująca wyniki badań mózgu do tego, aby zmienić dotychczasowe podejście do nauczania i zweryfikować skuteczność stosowanych dotąd metod dydaktycznych. Celem neurodydaktyki jest dostosowanie pedagogicznych praktyk do sposobu funkcjonowania mózgu. Wykorzystanie jego naturalnego potencjału pozwoli nam uczyć skuteczniej, szybciej i z większą radością.