Kiedy nie wszystko idzie „jak po maśle” – jak reagować na trudne zachowania uczniów?

Okres rozwojowy późnego dzieciństwa (od 6–7 lat do 10–12 lat), ściśle związany z edukacją szkolną, przynosi wiele różnorodnych zmian i wpływa na późniejsze radzenie sobie w okresie dojrzewania. Zmiany te wywołują również wiele trudności, głównie w obszarze zachowania, kontroli emocji, opanowywania umiejętności pisania i czytania. Wielu nauczycieli i rodziców staje przed wyzwaniami i problemami edukacyjno-wychowawczymi koniecznymi do rozwiązania. Pojawia się konieczność wzmożonej współpracy szkoła – dom, zmiany systemu nagradzania w domu i w szkole, poważniejszych rozmów z dzieckiem, uważniejszej obserwacji dziecka, a niejednokrotnie również specjalistycznych diagnoz w poradniach psychologiczno-pedagogicznych. Niestety, bywa tak, że zachowanie dziecka nie zawsze się modyfikuje (zmienia się tylko czasowo), a wręcz obserwuje się nasilenie trudności. Jak wówczas reagować, jakie przyjąć zasady interwencji w stosunku do ucznia? 

Zasady interwencji

Nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej znajduje się na pierwszej linii w pracy z dzieckiem. Jest osobą, która – po rodzicu – najlepiej zna dziecko i obserwuje jego zachowanie niemal codziennie w szkole. Dostrzega on również potencjał dziecka i uczy się strategii dotarcia z różnorodną wiedzą do każdego ucznia. Jest to zadanie wymagające, ponieważ wiąże się z jednej strony ze stosowaniem jednakowych sprawiedliwych zasad wobec grupy, zaś z drugiej strony dostrzeganiem i pielęgnowaniem indywidualnych predyspozycji pojedynczych członków tej grupy. Dlatego też w sytuacji trudnej, dotyczącej zachowania dziecka uniemożliwiającego kontynuowanie prowadzonej lekcji albo gdy innej osobie dzieje się krzywda, nauczyciel jest zmuszony jak najszybciej zareagować, by uspokoić sytuację. 

Sposób, w jaki nauczyciel reaguje, ma duży wpływ zarówno na bieżące oraz przyszłe zachowania uczniów. Dziecko uczy się świata przez obser...