Tematem przewodnim kwietniowego wydania „Życia Szkoły” jest zabawa w teatr. Na łamach bieżącego numeru czasopisma staramy się Państwa przekonać, że zajęcia teatralne kształtują twórcze postawy, rozwijają wyobraźnię, uczą abstrakcyjnego myślenia i planowania pracy, ale też oswajają ze sztuką, dają poczucie wspólnoty i rozwijają pasje uczniów.

Czy oceny w szkole mobilizują uczniów nauki?

Zachęcamy Państwa do lektury wywiadu miesiąca z Jarkiem Żylińskim, psychologiem wychowawczym, autorem audycji radiowych dla rodziców i redaktorem popularnego psychobloga. W rozmowie z Małgorzatą Stańczyk ekspert podkreśla, że polski system edukacji zdominowały oceny w szkole i metody nauczania oparte na rywalizacji. „Uczniowie koncentrują się na tych obszarach, zamiast zastanawiać się, co nowego potrafią. Problem, z którym teraz borykamy się w szkołach, polega na tym, że skierowaliśmy uwagę dzieci na oceny i rywalizację, a nie na ich umiejętności” – dodaje Jarek Żyliński. Dlaczego nauczyciele powinni rezygnować z ocen w szkole? Dowiedzą się tego Państwo czytając niniejszy wywiad.

Zabawa w teatr – uczymy dzieci wyrażać siebie za pomocą języka sztuki

Państwa uwadze polecamy artykuł Magdaleny Dyniewicz zatytułowany „Zabawa w teatr”, który publikujemy w rubryce „Pedagogiczne inspiracje”. Autorka dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami w pracy pedagogicznej, gromadzonymi przez wiele lat w oddziałach przedszkolnych w różnych grupach wiekowych. „Zajęcia teatralne w szkole są zarówno dla moich podopiecznych, jak i  dla mnie niewyczerpanym źródłem ogromnej satysfakcji, radości i twórczej zabawy. Cotygodniowe spotkania, które prowadzę z dziećmi w ramach tzw. kół zainteresowań, przyciągają różnych uczniów. Wśród nich przeważają co prawda przebojowe i uzdolnione artystycznie dzieci, ale nie brakuje tu również nieśmiałych i  wycofanych uczniów, którzy czują silną potrzebę uczestniczenia w nieco odrealnionej i magicznej rzeczywistości, a jednak osadzonej na terenie szkoły. To, co robię z dzieciakami w Teatrze im. Żartobliwego Huberta, Teatrze na Kółku, Teatrze 1. Piętro, nazywam – stosując nomenklaturę stworzoną w  dwudziestoleciu międzywojennym przez Lucjusza Komarnickiego, powtarzaną później przez Jana Dormana, a współcześnie m.in. przez Zofię i Zbigniewa Wójcików – po prostu zabawą w teatr” – dodaje Magdalena Dyniewicz.

Wielkanocny scenariusz zajęć świetlicowych

W tym samym dziale znajduje się scenariusz zajęć świetlicowych autorstwa Anieli Fiołkowskiej, który pozwoli Państwu zrealizować temat tradycji wielkanocnych. Przedstawiony scenariusz zajęć świetlicowych umożliwia kształtowanie umiejętności wspólnej zabawy i współpracy w grupie, a także pomaga w rozwijaniu zdolności manualnych u podopiecznych.

Obyczaje i tradycje wielkanocne

Pozostając wciąż w temacie tradycji wielkanocnych – w bieżącym numerze „Życia Szkoły” publikujemy pomysły na prace plastyczne z wykorzystaniem łatwo dostępnych materiałów oraz karty zadaniowe pt. „Wielkanocny zając” i „Wiosenne kwiaty”, wspierające pracę nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej.

Tradycje wielkanocne, które sprawią, że uczniowie poczują świąteczny nastrój i zaczną gromadzić wyjątkowe wspomnienia opisuje Aleksandra Godlewska w artykule znajdującym się w dziale „Dylematy wychowania”. Autorka podkreśla w nim, że „Wielkanoc to czas wspólnych przygotowań, religijnych rozważań, świętowania i okazja do spotkań w gronie najbliższych. Podtrzymywanie rodzinnych tradycji jest ważnym elementem, który kształtuje tożsamość małego człowieka. Wiele ważnych informacji można przekazać dziecku podczas rozmowy, dzielenia się własnymi wspomnieniami, wspólnego odwiedzania kościoła, szykowania przysmaków w  kuchni czy przygotowywania koszyka ze święconką. W czasie świąt mali ludzie poznają świat symboli i tradycji: religijnych, narodowych, rodzinnych, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie”.

Dziecko w świecie tradycji, obyczajów i obrzędów

W rubryce „Podstawy edukacji” publikujemy artykuł Dominiki Wojtek zatytułowany „Dziecko w świecie tradycji”, traktujący o wpływie tradycji na rozwój cywilizacji. Autorka pisze w nim, że „wzrastanie dziecka w świecie tradycji to otwarcie się na życie gromady i wspólnoty lokalnej. To poznanie zwyczajów tej społeczności i uczestniczenie w  ich przestrzeganiu, co wiąże się z wyjściem poza dom czy mieszkanie, poznaniem najbliższej okolicy i ludzi”. Jak wprowadzić dziecko w świat tradycji? Dowiedzą się tego Państwo czytając niniejszy tekst.